Het oermodel van de Thys Roeifiets was gemaakt van carbon

Met de ervaringen van het allereerste model werd al gauw een tweede versie ontworpen en gemaakt

In the beginning this carbon bike had a 24” frontwheel and ”outboard” steering with 2 windsurfing boom rods.

Later on a 28” front wheel was mounted and a steering bar with pivoting point just above the head set.

A sailcloth fairing made this a very fast rowingbike, it won  the Tour de Sol in Zwitserland in 1989.

Ook hier de derde versie van de eerste serie roeifietsen. Op de achtergrond de stroomlijntent die een sterke verbetering gaf van de aerodynamica van de roeifiets. De andere afbeelding laat dezelfde stroomlijntent zien, gemonteerd op de fiets.

Wielen werden eind jaren tachtig vaak volledig in carbon of kevlar uitgevoerd. Om harde zijwind het hoofd te bieden werd de voorvork tamelijk rechtop geplaatst. Dit maakte de fiets echter nogal nerveus. Tegenwoordig hebben roeifietsen een voorvork die een meer liggende positie hebben. Zo wordt het stuurgedrag rustiger en wordt het voorwiel meer naar voren geplaatst. Met het zwaartepunt verlaagd en meer naar achteren geplaatst kan er veel agressiever worden geremd dan de eerdere, hogere modellen.

Met de THYS 220 was het eerste productiemodel een feit. In de periode 1990 tot 1998 zijn er zo’n 50 gemaakt.

Al in 1990 liet de eerste kabelaangedreven roeifiets het potentieel zien van een stalen kabel, in plaats van een ketting. De naafversnelling bleek echter niet voldoende efficiënt en consumeerde nogal wat energie. Dit vermogenverlies kon de berijder zich niet veroorloven.

Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in Brits Engels.

Met deze zeer lage roeifiets, voorzien van een stroomlijnkap, heeft Derk de 1994-editie van Parijs-Amsterdam gewonnen. Feitelijk is dit een driewielige roeifiets, aangezien er een skateboardwieltje is aangebracht op het laagste punt van het frame, om verkeersdrempels te kunnen nemen.

Een zeer lage roeifiets, waarvan er slechts een stuk of elf  gemaakt zijn.

Gebouwd vanaf 1994. Enkele van deze 280 modellen zijn uitgerust met een zeildoek kuip waardoor het een erg snelle roeifiets werd. De eerste Parijs – Amsterdam fietswedstrijd in 1994 werd gewonnen door deze roeifiets met kuip onder zeer slechte weersomstandigheden.

Alle 220- en 280-modellen werken met de hand vervaardigd en gelast in Derk’s kleine werkplaats. Dit is een van de weinige momenten dat er een groot aantal voltooide fietsen op voorraad waren.

Deze fiets kan ook voorzien worden van een stroomlijnkuip. Op de afgebeelde fiets zijn 6 bidons van ieder 0,75 liter aan boord. Volgens Derk echter niet genoeg voor een 6-uurs race zoals tijdens Cycle Vision in Lelystad. De 240 is de voorloper van de THYS 222, maar werd uiteindelijk iets te extreem bevonden qua zithoek en zithoogte.

De Thys 240 (prototype) met stroomlijn (rubber/carbon) tijdens de 6-uurs race in 1998 (Cycle Vision, Lelystad). Thijs haalde hier een gemiddelde van 47,9 km/uur! Hij verreed ook de 1-uur met als resultaat een afstand van 53,8 kilometer.

Het concept van de snekaandrijving is rond 1992 ontworpen door de broers Bert en Derk Thijs. Het duurde tot 1997 voordat Derk zijn eerste draaibank kocht en hij daadwerkelijk prototypes kon gaan maken. De allereerste Snek was van aluminium met een 2 mm brede groef (2 mm diep) voor een 2 mm kabel. Deze eerste poging was een primitieve versie van het tegenwoordige revolversysteem. Toentertijd had Derk moeite om het principe werkend te krijgen en er waren nog wel meer problemen. Hij begon met wat heeft meest eenvoudige schakelsysteem leek: door middel van een derailleur. Met de wijsheid was nu, ziet Derk deze stap als de grootste fout die hij ooit gemaakt heeft. “Ik had moeten focussen op dat revolversysteem”.

Concentratie bij de start van Parijs – Amsterdam (start bij Disneyland). De 510 kilometer werd door Derk afgelegd in 13 uur en 53 minuten. Het record stond maar een week – met dank aan Ymte Sijbrandij – maar het was toch knap snel.

Het eerste 222-model is geproduceerd in 1998 nadat bleek dat het 240-model was te extreem was voor het grote publiek. Een wat hoger model met een wat minder extreme zithoek werd ontworpen. Dat was nou voor de verandering eens een goede zet! De THYS 222 was het eerste type waarvan het frame werd geproduceerd in Taiwan in grotere aantallen. In feite was de wens van mijn kinderen Sara en Derk om een (dure) universitaire studie te gaan volgen voor mij de reden om de stap te zetten naar grotere aantallen. 100 frames per jaar in plaats van de pak weg 10 die ik zelf kon lassen. Bedankt jongens, dat jullie me in de goede richting duwden. En ook voor het inmiddels voltooien van jullie studie!

Deze goudkleurige 222 was het eerste prototype voor de RR-versie. Een groot aantal modificaties zijn doorgevoerd op het standaard 222 frame dat het asymmetrische achterwiel moest dragen. The naaf bevatte het roller ramp freewheel dat het aangrijpen (“inpik”) aan het begin van een slag sterk verbeterde.

De RR-versie van de 222 heeft de THYS achternaaf met roller ramp freewheel clutch. Dit erg dure aangrijpsysteem geeft een directe grip op het achterwiel aan het begin van een slag. Er is dus geen dood stuk meer in het begin van een slag. Het schakelsysteem is verbeterd, maar niet perfect. De diameter van de snek is beperkt tot 120 mm. Alleen lange mensen zijn in staat om tijdens het rijden de laagste versnelling te pakken.

Foto: Derk Thijs tijdens de beklimming van de Alp d’ Huez

Speciaal voor de Rowingbike Tour de France werd een tussensnek gemonteerd om de noodzakelijke lage versnellingen te verkrijgen. Het systeem bleek echter zeer moeizaam te schakelen en zou nooit toegepast worden op seriemodellen. Het is een klein wonder dat de tussensnek de Tour de France overleeft heeft, toen in 2001. Het systeem vrat dagelijks twee stalen kabels op gedurende bergritten.

De Rowingbike Tour de France was een keerpunt in diverse opzichten: de tocht resulteerde in nieuwe technische ontwikkelingen en moedigde een aantal potentiele roeifietsers aan om daadwerkelijk een roeifiets te kopen.

Na mijn Tour de France-ervaringen met een slecht functionerende tussensnek was het me duidelijk dat ik het schakelsysteem drastisch moest aanpassen. De CVT was een mooie oplossing, hoewel de eerste versie met het ronde wiggenhuis nu en dan vastliep.

De Thys 230 met 20 inch achter- en 16 inch voorwiel. Dit is een van de eerste CVT’s.

Soms kan een test van extremen je verder helpen. Na de compacte THYS 230 met 20 en 16 inch wiel was het interessant om te weten hoe twee grote wielen de snelheid en rijgedrag van de roeifiets zouden beïnvloeden. Ik verwachtte een snelle fiets en spendeerde veel tijd aan het draaien en fresen van de voetenslee en wiggenhuis van het CVT-systeem. Uiteindelijk bleek het resultaat niet snel en erg onpraktisch.

Het bleek dat de roeifiets een uitstekende oplossing is voor mensen die maar één been kunnen gebruiken. Er zijn zeker twaalf roeifietsers die slechts één been gebruiken bij het aandrijven van de roeifiets. Aanleren van de start is moeilijk, maar de inspanning loont.

Aangezien de rijder ook armen en rugspieren kan gebruiken, ligt de snelheid niet veel lager dan bij mensen die alle vier de ledematen kunnen gebruiken. Tegenwoordig heeft de voetenslee standaard al extra montagepunten voor de montage van meer kogellagers. Deze zijn nodig om de hoge asymmetrische krachten op te vangen die deze rijders uitoefenen op de voetenslee.

Onderstaande foto laten de verbeterde tweede versie zien van het wighuis van het CVT-systeem. Op het eerste afgeronde wiggenhuis had je soms een hamer nodig om de wiggen los te krijgen :-(

Alle klanten hebben gratis een nieuw wiggenhuis gekregen met naaldlagers.

Leuk geprobeerd, maar het werkte niet. Erg onstabiel.

Ed Komen gedurende de klim naar Males, Kreta op zijn 245. De 245 is een verlaagd 240-prototype met asymmetrisch voorwiel. de zitting is ongeveer 4 cm lager dan bij de 240-serie.

De THYS 250 was een lopende studie voor een opvolger van de 222. Na het THYS 245 prototype probeerde ik een vergelijkbare zeer lage en snelle roeifiets te bouwen, waarbij bovendien een asymmetrisch achterwiel werd gebruikt. Het frame vormde het midden van de fiets, met het wiel links ervan en de snek aan de rechterzijde. In de framebuis werden grote wiellagers geplaatst.
Een zeer interessant project, maar geen succes.

Nadat het 250-prototype was aangepast met een standaard achtervork, werd een nieuw uurrecord van 45,1 km/uur neergezet tijdens Cyclevision 2003.

De THYS 222 Revolver met 2 maal 20 inch wielen. De 178 mm snek was een voorloper van de 220 mm snek. Gemonteerd op een 20 inch wiel werd een zeer wenselijk verzet verkregen voor zeer steile hellingen zoals Calibier en L’Alpe d’Huez.

Het nieuwe revolver-schakelsysteem is ontwikkeld gedurende de winter van 2004-2005 en uitgebreid getest voor de introductie. Dankzij het revolversysteem en de kunststof snek, kan de stalen kabel worden vervangen door een Dyneema®  koord. Het is een sensatie om een Dyneema®  koord van 28 gram de zwaarste testrijder (ruim over de honderd kilo) bovenop de steilste bergen te zien brengen.

Foto: Martijn Mateman op Kreta

Na de introductie van het revolversysteem waren er geen wensen meer op het gebied van schakelsystemen. Het werkt gewoon prima. Dit gaf ruimte voor de volgende uitdaging: het bouwen van een goede roeitandem. Deze stalen versie werkte al erg goed, maar kon op een aantal punten nog verbeterd worden.

Na de ervaringen met de lage en lange prototypes werd een meer compact model, vergelijkbaar met de 222, ontworpen, gebouwd en getest. Dit was de stalen versie met aluminium stuur en een gewicht van 13 kg.

Nog een verbeterd en lichter 209-prototype, slechts 11 kg. Martijn Mateman onderstreepte het belang van laag gewicht gedurende diverse beklimmingen. Het verbeterde zijn tijd naar Males, Kreta met 5 minuten. Hij bereikte Males in 40 minuten op een 5 kg lichtere roeifiets.

Een lage, lichte en snelle tandem met twee 20 inch wielen. Kabels van de achterste rijder gaat direct naar de linker snek, zonder tussenas. De tandem presteerde zeer goed op de lange afstand en gedurende races. Langeafstandsracer Theo Homan heeft de fiets gekocht en legde 600 km extra af gedurende een 24-uurrace. Dit vergeleken met een eerdere 24-uurspoging door Richard Bruijn en Derk Thijs.

Na de 209-prototypes was het duidelijk hoe de opvolger van de 222 eruit moest gaan zien. Het kostte veel rijd om de juiste bedrijf te vinden dat de productie zou gaan doen en om hun productieproces te bestuderen. Vervolgens werd het 209-ontwerp aangepast aan dit productieproces om de productie mogelijk te maken en om de stijfheid van diverse carbon delen te verbeteren.

De eerste samples kwamen kerstmis 2009 aan, serieproductie startte een half jaar later na uitgebreide tests.

De carbon tandem is ontworpen gedurende de winter van 2008 / 2009. De ouderwetse werkwijze: pak een stuk balsahout en schuim en vorm het zoals jij het wilt hebben. Het kostte ruim een jaar om de mallen te voltooien, maar het was al het werk en het wachten waard. In april 2010 was de eerste carbon tandem klaar en deze blijkt geweldig te rijden!