De rit zit erop: 4000 km. in 6 weken roetsen.

Waren de eerste weken makkelijk toerritjes, de terugtocht vanuit Santiago was heel andere koek. De heenreis vanuit Pamplona reed ik de zuidelijk route met hoofdzakelijk prachtig zonnig weer. Vanaf het uiterste noordwest punt Finisterre sloeg het weer om en kreeg ik 3 dagen stortregen. Roetsen in de regen, oppassen met bochten en afdalen. Dat heb ik overleefd, alleen mijn achteras vond die regen minder fijn. Even dacht ik aan het scenario van Richard Bruijn die destijds een nieuw achterwiel liet toesturen. Maar ja, dan zit je wel een week te wachten, terwijl ik maar één boek mee heb…. Op 1 september wordt de herrie makende as me te gek en bel met Derk. Hij zegt dat een beetje WD-40 in de as spuiten wellicht kan helpen. WD-40 heb ik in Spanje niet gevonden, maar een beetje olie deed al wonderen. Dat is één zorg minder. Verder ik nog een akkevietje met afdalen: gat in het wegdek niet gezien, stuur sloeg uit m’n handen en daar lag op het wegdek. Gelukkig geen schade aan de roets, wel heb ik een week last van m’n knie gehad. Het meest tegenvallende van de terugtocht waren de loeizware beklimmingen, die volgens het routeboekje gereden moesten worden. Af en toe heb ik wat gesmokkeld en nam de drukke weg, in plaats van die kleine pokke weggetjes. Leuk om mooie foto’s te maken, maar ze schieten totaal niet op. Ook de campings waren op de traject schaarser, waardoor ik vier keer in het wild gekampeerd heb.

Op 4 september krijg ik een leuks sms bericht van Alco en Esther Looije: ‘Hee fietsbikkel, Es en ik reizen morgen richting Franse Pyreneeën, als je het leuk vind zoeken we je op. Laat me dan weten wat je reisplan is de komende dagen’. Hartstikke leuk om m’n EK-roeifietsvrienden weer te zien. We zien elkaar zelfs twee keer op mijn tocht. De eerste ontmoeting is in Sauveterre in Zuid Frankrijk. Een week later kamperen we nog een keer samen op de camping in Chartres (zuid/west van Parijs). De bedoeling was om vanuit Chartres samen met Ingmar terug te rijden. Uiteindelijk heb ik de rit alleen uitgereden Ingmar kneusde helaas z’n rib op de weg naar mij toe een keerde eerder huiswaarts. In totaal ben ik 44 dagen met de roets op pad geweest. Gemiddeld 100 kilometer per dag, met 2 rustdagen. Tijdens het roetsen dacht ik vaak  ‘rustig aan, geniet van je tocht, het is niet de race maar de reis’. Mooi was de reactie van bijvoorbeeld Wim Huisman: ‘als het doel van de reis de tocht zelf is, dan kun je eigenlijk niet achterliggen op een schema. Geniet, ontdek, ervaar en beleef. Maak er iets moois van’. Of de reactie van Theo Homan: Wat een avontuur en weetje wat het leukste is? Als je over 1,2,3 en 5 jaar alles nog eens terug leest. beleef je het helemaal opnieuw…..en als het net zo gaat als bij mij met dit soort tochten dan wordt je er een gelukkiger en sterker mens van’.

Meer verslagen en foto’s zijn te lezen op mijn blog: www.coroppad.nl