30 april 2011 Germersheim

Heel Nederland is aan het ringsteken of bevindt zich op een vrijmarkt,
als verkoper of als koper. Heel Nederland?

Wij niet, wij zijn op de Spezi, de Spezialradmesse. Twee dagen lang
promoten wij roeifietsen namens Derk Thijs.

Na de slappe koffie bij het ontbijt willen we nog even echte koffie
scoren bij een echte espressotent om de hoek. Die tent blijkt dicht op
klaarlichte morgen.

Een bouwpakket-lunch gehaald bij de Lidl en op naar de Spezi.

Officieel is de Spezi open van 10 tot 18 uur maar om tien voor tien
staan de eerste mensen al voor onze neus. Wat een bonte verzameling
mensen. En wat een bonte verzameling fietsen, zowel van standhouders
als van bezoekers.

Alternativo’s op schandalen en in wollen truien die 3 weken geleden
nog zijn gewassen. Mensen die slecht ter been zijn. Mensen die niet
meer ter been zijn. Mensen zonder been. Doven en blinden. Seniore
senioren. Fanaat uitziende sporters. Fietstasrecreanten. Ongeveer
alles dat op een of andere wijze fietst of hoopt te fietsen, al dan
niet elektrisch, trekt aan ons voorbij. Soms aandoenlijk wanhopig op
zoek naar een voor hun geschikt vervoermiddel.

We zien ligfietsen, vouwfietsen, fietsen met ingebouwde
rolstoelvoortduwers, tandems, tripeldems, sigaren, trikes, bakfietsen,
penny farthings, roeifietsen (wij!), mislukte roeifietsen,
zelfbouwsels, zelf gelaste ligfietsen met bordkartonnen zetels,
zelfgebouwde sigaren omhulsels van wegwaai schuimplastic en nog meer
fraais.

Wij hebben continu aanloop. We praten de blaren op onze tong. Duitsers
zijn net Nederlanders: kijken kijken niet kopen. Ze vragen je het hemd
van het lijf, willen alles weten van de aandrijving van de roeifiets.
Maar de kans dat ze er een bestellen schatten we op 0,001 procent. En
wij maar uitleg geven, in het duits, engels, gebarentaal of gebroken
hongaars, niets is ons te gek.

Serieuzer lijken die paar Zwitsers en Fransen die we ontmoeten. Die
zijn ook een eind gereden om deze beurs te bezoeken. Zo hebben we
Pierre met een ligfietsenwinkel uit de buurt van Lyon. Recent is hij
met twee Quests gecrashed, vloog 40 meter door de lucht bij een van
die crashes. Binnenkort wil hij een nieuwe Quest halen in Dronten en
dan mijn tweedehands roeifiets bekijken.

Een Duitser vraagt naar de verhouding van de kleinste en grootste
versnelling. Pi maal de diameter in inches maal het aantal
omwentelingen van een roeihaal, jaja, morgen wil iemand vast weten of
het soortelijk gewicht van carbon lager is dan de inhoud van zijn
bierbuik.

Omstebeurt maken we een rondje over het beursterrein, gewapend met
verbazing en camera of rijdend op onze eigen roets. In dat laatste
geval worden we honderdduizend maal gefotografeerd.

Wat een dag. Morgen weer.

1 mei 2011 Spezi dag 2

Op 1 mei werkt Duitsland niet, behalve de standhouders op de Spezi.
Het begon vandaag rustiger dan gisteren. Het was ook minder warm
waardoor de dag minder vermoeiend was dan gister. Of raken we aan het
beursleven gewend? Het ging makkelijker om de roeifietstechniek in het
duits, engels en gebroken frans uit te leggen.

Overigens hebben we gisteravond in hetzelfde spaanse restaurant
gegeten als de avond ervoor. Gisteren tapas, diverse lekkere hapjes.
We hadden onze tafel gereserveerd omdat ze een enorme drukte
verwachtten ivm de Spezi. Die drukte bleek enorm mee te vallen.

Vandaag zagen we veel gezichten van een dag eerder. Veel bezoekers
komen blijkbaar 2 dagen. Serieus geinteresseerden komen een tweede of
zelfs derde keer langs onze stand.

Diverse Nederlanders komen langs. Dick van Dullemen, zijn vader is al
95 jaar lid van onze roeivereniging, de wereld is klein. Nederlanders
die in Oostenrijk of in Hessen wonen.

Regelmatig gaat een van ons naar buiten, om een luchtje te scheppen en
om demonstratierondjes te rijden op de roeifiets. Ook dat trekt veel
bekijks!

De blaren op de tong vallen ditmaal mee. Of het is eelt geworden.

’s Avonds eten we pizza en pasta bij een italiaan die erg populair is
bij hogeschoolstudenten en ligfietsers.

Morgen wacht het zwarte woud!