Veertienduizend roeifiets kilometers alweer, ze zijn omgevlogen. Tijd om wat van mijn roeifietservaringen te delen

Hoe het begon — De roeifiets intrigeerde mij al een langere tijd. Toen ik voor de 1e keer naar Cycle Vision ging, zag ik op de parkeerplaats een paar mensen bezig om roeifietsen op te tuigen. Het leek mij een heel ingewikkeld apparaat, maar na enig staren ook weer zo… ja… simpel. Het leek me heel leuk het eens een keer te proberen, maar het kwam er niet van. Tot ik, min of meer noodgedwongen, vrij “kreeg”. Ik heb me geen seconde bedacht, op naar Middelburg. Voor sommige zaken moet je nu eenmaal naar “de bron” om goed te kunnen proeven.

Na wat wiebelige oefenrondjes, op het bij roetsers beroemde pleintje, mocht ik een stuk zelf rijden. Heen en weer naar Veere. Ik was verkocht, wat een sensatie, wat een beleving. Roetsen is echt iets wat je zelf moet ervaren. Je zit heerlijk open, en niet opgeloten of ingeklemt achter je stuurtje. Een vreemd gevoel van vrijheid. De beweging is ook heerlijk. Een perfecte mix van in,- en ontspanning.

Het roetsen — Sinds ik m’n, bijna nieuwe, Thys 222 heb forens ik er voornamelijk mee. Zevenentwintig kilometer heen, zeventwintig kilometer terug. Af en toe rijdt ik een wedstrijd of een tochtje. Het is elke keer weer een feest. Je bent met je hele lijf bezig bent. Als ik thuiskom van m’n forensrit heb je dat lekkere “wij hebben wat gedaan” gevoel in je hele lijf. M’n armen, rug en buikspieren zijn ook een stuk sterker geworden.

Waarom een 222 — Toen ik mijn roets bestelde was het al mogelijk om te kiezen voor een 209. Derk heeft me proberen over te halen met een aantal verleidelijke opties… maar ik heb toch voor de 222 gekozen. Waarom? De 209 is natuurlijk op een een aantal punten een verbetering, maar de 222 blijft gewoon een niet te versmaden fiets. Een zeer beproeft en doordacht model met een stevig en slank frame. Een prachtige blauwe kleur. Wielen die tegen een stootje kunnen. Een fiets waarmee je niet bang hoeft te zijn voor nieuwerwetse problemen. Voor het dagelijkse “gooi en smijtwerk” zeg maar. Wel een paar kilo’s zwaarder. Remmen met v-brakes gaat ook gewoon prima. Hierbij moet ik wel vertellen dat ik de standaard v-brakes heb vervangen voor Tektro RX-6 mini v-brakes. Die passen beter bij de remhendels. De afstelling is hierdoor makkelijker en de doseerbaarheid van de rem is ook verbeterd. Het tussentijds strakker zetten van de remkabel behoort nu tot het verleden.

Voor mij is de 222 een perfecte forens machine. Blijft er nog iets te wensen over? Wat mij, als forens een goede modernisering lijkt is de alu boegspriet van de 209. Niet om het lagere gewicht, maar om de vervangbare glijbanen. Een soort nylon mof die over een afgezaagde stalen boegspriet stompje te schuiven is of zo… maar zo simpel zal het wel niet zijn.

Tot slot — Mensen reageren vrijwel altijd positief op de roeifiets. Van Amsterdamse vuilnismannen, tot keurige dames, vaak gaat er een duim omhoog of verschijnt er een glimlach. Van dat laatste weet ik nu nooit helemaal wat ik er van denken moet.

Maas-Maarten Zeeman