Ben de veertig gepasseerd… ‘onrust’.. Rook er weer lustig op los. De whiskeyfles staat nooit vol in de provisiekast. Heb al mijn Punk platen laten digitaliseren. Doe de poco in de huiskamer, de katten gaan op de vlucht voor al die herrie en wilde dans.
Kijkt elke jonge meid na, maar geen enkele van deze jonge wichten kan me nog losrukken of verleiden om een buitenechtelijke relatie te beginnen om mijn mooie, lieve vrouw heen.
Werk zo weinig mogelijk ‘verplicht’ om me zoveel mogelijk in mijn vernieuwde vrijheid te wentelen. Kunstzinnig te zijn met een bankrekening vet rood.
De kinderen verwijten makend, dat ze wat apathisch op de bank hangen. Verander de wereld “kids” begin bij je zelf, Fuck off. Ga wat doen met je leven…”in mijn tijd”..”Ja, ja papa het is goed met je.”
Onze ruïne -in de laatste twintig jaar verandert in een paleis- staat te koop. We gaan weer bivakkeren in een bouwval…
Een dure kar voor de deur op rekening van de bank.
Er wordt wat meewarig geglimlacht om me heen. Kinderen, vrouw en vrienden zijn me een beetje kwijt…maar het is ernst…De veertig gepasseerd en nu al dik in de midlifecrisis.

De fiets in dit verhaal… Als ik nu op een gewone fiets zou rijden, dan zou ik het aanschaffen van een toch wat kostbare Roeifiets kunnen verkopen onder het mom van ‘de helft van mijn leven geleefd’ crisis. Maar ik heb de fiets al!! Kan mijn behoefte van een ongebruikelijke of kostbare aankoop op fietsgebied hierdoor niet meer bevredigen…
Wat valt er ook na 140 000 roeifiets kilometers nog te behalen met de de door de berijders altijd liefkozend genoemde; “Roets?”.

Daarom hangt de roeifiets aan de wilgen. Kan ze daar blijven hangen tot er een man met een leeftijdsconflict haar uit de boom haald en zich met dit geweldige fitnessapparaat weer jong en aantrekkelijk gaat voelen.

Ben uitgeroeid….

Richard Bruijn