Verslag van de tweede dag
zondag 16 september 2001

Zware stortbuien wisselen schitterende wolkenluchten en zon af. De wind heeft nog wat in sterkte gewonnen ten opzichte van gisteren (gemiddeld een dikke 6 Beaufort, met in buien uitschieters naar 8 Beaufort!).

Al met al zijn de weersomstandigheden niet geheel optimaal, maar dat is voor de groep tour- en wedstrijdrijders geen beletsel voor het aangaan van de strijd met de elementen en elkaar.

Na wederom een stevig ontbijt, een uitgebreide briefing door Derk en Wim Thijs en een laatste materiaalcheck gaat de groep van start. Tot aan de start op Neeltje Jans rijdt de groep Racers en Tourders gezamenlijk met een kalm gangetje achter de motorfiets aan. Op Neeltje Jans wordt de race vrijgegeven en gaat ieder met zijn of haar eigen tempo voort.

Gegeseld door wind en regen maakt zich al snel een kopgroepje los, bestaande uit Ed Komen, Theo Homan, Ymte Sijbrandij en Derk Thijs.

Voor alle deelnemers is het van belang zo snel mogelijk een ‘peletonnetje’ te vormen, om gezamenlijk, om de beurt op kop fietsend, nog wat snelheid te kunnen ontwikkelen tegen de loeiende tegenwind (er mag gestayerd worden). Het veld vertoont dan ook al snel diverse groepen met zo hier en daar een eenzame ’terugvaller’ of een eenzame optimistische inhaler.

Ondanks de harde tegenwind ontwikkelen de toppers een goed tempo en het duurt niet lang voor ze aan de passage van de Brouwersdam beginnen. Hier is het kiezen uit twee kwaden: de door zand en plassen overdekte weg onderlangs de dam of het fietspad bovenlangs, waar je echter weer van je fiets wordt geblazen. Men kiest voor het zand. Diverse renners komen ten val, overigens zonder ernstige gevolgen, anderen passeren met grote voorzichtigheid de dikke plakken zand op het asfalt. Dit alles terwijl ze gezandstraald worden door het stuivende zand dat wordt meegevoerd door de stormachtige wind en doorweekt worden door de talrijke stortbuien.

Op het keerpunt van de race is het voor iedereen verplicht drie minuten pauze. Even uithijgen, drinken, een stel bananen en klagen over de barre omstandigheden. Diverse renners komen met pech binnen: er zijn diverse lekke banden. Ook Ymte Sijbrandij, aanvankelijk in de kopgroep (met zijn ketting aangedreven THYS 222) valt een stuk terug na een kwartier oponthoud door een lekke band.

Ook tijdens de stop worden verzorgers en renners geteisterd door rukwinden en stortbuien. Voor het lijf de kans krijgt af te koelen springen de meeste rijders zo snel als mogelijk is weer op de fiets.

Hoewel het weer er niet beter op wordt, is de terugreis wat gemakkelijker. De wind werkt nu mee en en het gemiddelde schiet flink omhoog. De camera-auto heeft hooguit een kwartier halt gehouden bij het keerpunt, maar heeft de grootste moeite om op tijd bij de finish terug te zijn om de kopgroep op de gevoelige plaat vast te leggen.

Het aanwezige publiek bij de finish komt zijn tijd best door, dankzij de humoristische commentaren van omroeper en wedstrijdleider Frans Bolweg.

Uiteindelijk weet Ed Komen door op het juiste moment de sprint aan te gaan de overwinning te behalen. Theo Homan komt als tweede binnen, gevolgd door Derk Thijs. Ymte Sijbrandij slaagt er wonderwel in om toch nog de vierde positie te veroveren. Naar eigen zeggen ging de tocht behoorlijk soepel en de vraagt dringt zich op wat hij had gepresteerd wanneer hij niet de pech van een lekke band had. Indien hij hoog geëindigd was in de race, had het voor het klassement niet uitgemaakt, omdat zijn fiets niet voldoet aan de eenheidsklasse (de ketting is niet toegestaan).

Na de finish van de kopgroep druppelen de andere renners en Tourrijders in groepjes of alleen binnen.

Als 1e dame finisht Beb Thijs op een zeer verdienstelijke 13e plaats. Caroleen Meerman komt weer als 2e dame binnen op plaats 24; Thérèse Schuit als 3e op plaats 33.

De racers moeten voor het beëindigen van de race nog een rondje Neeltje Jans doen, waardoor ze totaal 80 km. roetsen; de tourrijders mogen de laatste ronde achterwege laten: zij fietsen 70 km.

Een enorme prestatie wordt geleverd door de tourrijder en zeer geoefend roetser Pieter Stoter: als oudste deelnemer (65 jr.) en bovendien gehandicapt (1 been) finisht ook hij de 70 km. en ligt zelfs nog voor op een aantal racers!

Sprint-finales
Even na drieën is het tijd voor de finales van de sprints van gisteren. We gaan gewoon door waar we gisteren gebleven zijn. Ook nu wordt er in paren gestart, waarbij in de loop der heats het finaleveld zich begint af te tekenen. Na diverse bloedstollende finales waarbij de renners alles uit zichzelf haalden en uit de fiets, weten uiteindelijk Derk Thijs en Theo Homan zich te plaatsen voor de eindfinale. Nu blijkt het publiek zich duidelijk in twee kampen te verdelen: het geThijsem en aanhang zijn natuurlijk voor Derk, maar tot genoegen van de “waterroeiers” weet uiteindelijk Theo de eerste plaats te veroveren.

En hiermee is het EK Roeifietsen 2001 al weer ten einde. Althans, wat betreft de wedstrijden, in het verschiet ligt immers nog de prijsuitreiking.

Prijsuitreiking
In Noordzee Residénce ‘de Banjaard’ worden de prijzen uitgereikt door de heer P. Stoter: Tourfietser en ex-directeur van Delta Nuts (mede sponsor van dit EK).

De uitslag bij de heren is erg spannend: tussen de 1e 3 heren blijkt slechts 3,2 punt te zitten!

1e wordt Theo Homan (157,7 punten); 2e Ed Komen met 155,4 pnt.; 3e Derk Thijs met slechts 0,9 punt minder dan Ed! Op een zeer goede 4 plaats eindigt Henk Jan Zwolle (één van de Holland acht-roeiers) met 131 punten: een heel goede prestatie voor iemand die pas een paar maanden roetst: dat belooft wat voor 2002!

Bij de dames wint Beb Thijs (in totaal ‘mix-klassement’ plaats 15), voor Caroleen Meerman (plaats 26 in de ‘mix’) en Therese Schuit (plaats 32 in ‘mix’).

Alle deelnemers krijgen een herinneringsmedaille.

Derk Thijs sluit het EK 2001 af met de vraag aan alle deelnemers om alvast in de agenda van 2002 te noteren:

Zaterdag 14 & zondag 15 september 2002: 4e Europees kampioenschap roetsen!