Vijftien jaar achterelkaar meedoen met het EK roeifietsen. Maar aan alles komt een eind, dus helaas ook het EK hield er in 2013 mee op. Reden voor Cor Zwaag, Alco Looije en Ingmar Zondervan om op hetzelfde tijdstip een alternatieve tocht te gaan organiseren. Het werd rondje Nederland en België met natuurlijk de Ardennen voor de lekkere klimmetjes! En aan het eind van de rit natuurlijk even op Neetje Jans rijden om zo toch even aan de prachttijden van het EK terug te kunnen denken….

Ingmar was degene die de route had uitgestippeld. Zaterdag 6 september verzamelde het drietal op de paalcamping van Austerlitz.
Om in de goede sfeer te komen zijn ze ’s avonds uitgenodigd op een reünie feestje van Rebalancing, wat eindigde met een heerlijk dansfeest.
Alco roetste vanuit Naaldwijk en dankzij zijn GPS had hij de paalcamping feilloos gevonden. Cor en Ingmar kozen de luxe route en namen eerst de trein naar Hilversum.
Vanaf zondag ging de route zuidwaarts, via de Utrechtse heuvelrug, door het rivierenlandschap naar Brabant met als eerste echte camping in Leende (Klein Frankrijk). Hierna reed het drietal naar Gulpen in Zuid Limburg en de dag erop naar Hamoir (Ardennen) Hier werd twee dagen bivak gemaakt, waardoor er ook een dagje zonder bagage kon worden geroetst. Vervolgens via Vlaanderen (campingen in Neerlinter en St.Job in ’t Goor), door Zeeuws Vlaanderen.  Via de oversteek over de Wester Schelde van Breskens naar Vlissingen op de natuurcamping van Veere.
Voor Alco zat de tocht erop. Even voorbij Maassluis werd er afscheid van hem genomen. Ingmar en Cor pakten er nog een paar dagen extra aan en kampeerden nog in Schipluiden en Wijk aan Zee.
Bij elkaar werd er zo’n 900 kilometer gereden onder ideale weersomstandigheden.  Genieten dus, zonder bandenpech of andere tegenslagen. Wel elke dag zo’n honderd kilometer roetsen, want de mannen willen natuurlijk ook wat van de omgeving zien en hier en daar wat cultuursnuiven…..

Het Belgische bier…..
Eigenlijk zou de trektocht in het teken staan van bezoek aan de bierbrouwerijen. Gaande weg paste we onze route aan.  Dit ging echter niet ten koste van de bierinname. In Gulpen dronken we ‘Het Goede leven bier’, waarna er nog vele lekkere terrasjes volgende.
Op de foto een van de mooiste in Vlaanderen vlak voordat we in Neerlinter kwamen.

De uitrusting
Alco en Ingmar reden op carbon , Cor op de stalen roets. Naast deze extra kilo’s was hij ook de koploper in bagage meenemen. Brander, fluitketel, trommeltje boter en broodbeleg, veel kleren en zeker vijf lampen. Die extra kleren kwamen van pas, toen Alco’s roet-outfit op de camping van Gulpen verdween. Ingmar bespaarde op gewicht door geen tent maar een hangmat mee te nemen. Gelukkig trof hij het, want op bijna elke camping vond de mazzelaar twee geschikte sterke bomen.

Wat is dat voor een gek ding….
Wanneer je met drie roeifietsen op trektocht ga, ontkom je er niet aan om regelmatig uitleg te geven hoe zo’n ding werkt.
Hier doet Ingmar verslag aan twee Duitse dames wat ons bezielt om met zo’n fiets het land door te trekken. Ook de verbaasde blikken of uitroepen waren vaak vermakelijk.

Het eet gebeuren
Naast vochtgehalte werden de magen ook regelmatig gevuld. Geliefd waren de lekkere broodjes die ter plekke direct genuttigd werden. Zie foto Boulangerie in Durbuy, deze dag was extra aangenaam door een bagageloze rit (was achterlaten op de camping van Hamoir). Meestal zorgden we zelf voor het avondeten. Soms het Globetrotter instant eten of de gekochte blikken bonen, etc. Een enkele keer lieten we onze verwennen bij een patatzaak of pizzeria.

 Kilometers maken
‘Wanneer gaan we eindelijk afzien….’ vroeg Cor zich af en toe af. Denkend aan de tocht in 2011 toen hij met Alco en Ingmar vanaf de Mont Ventoux naar huis reed.
Toen was ’t zaak om ’s morgens vroeg op de fiets zitten. Dit jaar was ochtend ritueel, een stevig ontbijt, rustig de tent inpakken en zo rond de klok van tien op de fiets.
Lekker kilometers maken deden we op de jaagwegen langs de Belgische kanalen, op de dijkjes bij Zeeuws Vlaanderen. Echt hard reden we van Terneuzen naar Breskens, waar we net op het nippertje de overtocht naar Vlissingen haalden.

Mooiste camping
Volgens Ingmar de paalcamping in Austerlitz, midden in het bos dus bomen te kust en te keur. Cor z’n voorkeur gaat uit naar Leende ‘Klein Frankrijk’ met een prachtig zwemmeertje.
Alleen zonde van geluidsoverlast die de snelweg gaf. Ook een parel was ‘De Grutto’ in Schipluiden.  Een oase van rust, midden in het groene hart van de randstad. Een natuurcamping waar we onze tent/hangmat tussen de stok-oude hoogstam fruitbomen zette.

Het EK roeifietsen gevoel
Het drietal leerden elkaar kennen tijdens het EK roeifietsen.  Alco was de fanatiekeling van het gezelschap die zich kon meten met de toppers, Cor deed zelfs aan alle vijftien edities mee.
Toen de terugtocht door Zeeland ging, werd uiteraard even terug gemijmerd over die fantastische EK jaren.
Rijdend op Neeltje Jans moesten Cor en Ingmar even sprinten bij de denkbeeldige finish.

Plannen volgende jaar…..
Ideeën werden al geopperd…

• Door Cor: vanuit de tourtocht in Garnwerd doortrekken naar Noord Duitsland.
• Door Ingmar: vanuit Arran waar we in 2012 gestopt zijn, doortrekken naar de noordwestelijke eilanden van Schotland.
• Door Alco: met de trein naar Praag en op de roets weer terug.

17 september 2014,  Cor Zwaag.