Het wordt de 4e keer dat Theo Parijs Brest prijs gaat rijden. En dat terwijl hij na zijn eerste finish in  2003 huilend uitriep dat hij dit nooit meer ging doen.
In 2003 was het iets van 65 uur zwoegen op een loodzware THYS 240 met CVT systeem. Gelukkig is de ontwikkeling in de roeifietsen inmiddels veel verder . Behalve een enorme gewichtsvermindering van ± 17 kg van de THYS 240 CVT naar 11 kg voor de THYS 209 is ook het lichtste verzet veel lichter geworden. Nu draait het lichtste verzet op een Ø 250 mm Snek op die THYS 240 was dat Ø 180 mm.

Theo kan behalve heel goed roeifietsen en roeien ook heel goed schrijven , hele leuke verslagen van zijn sportieve belevenissen, veelal met de roeifiets, vindt je onder het knopje evenementen op deze website , of klik hier even https://rowingbike.com/events/

In de voorbereiding van PBP 2015 is Theo al in de pen geklommen zijn eerste verslag lees je hieronder:

Relaxed, don’t do it

Waarvoor heb jij de creditcard nodig? Zo begint de conservatie met mijn schat. Het is ook vreemd, de creditcard is een beetje van haar om de bestellingen bij tennis-warehouse, tennis-point en tennis-support uit Amerika en China te betalen. Een normaal snaartje volstaat op haar niveau natuurlijk niet meer. Voor mij een excuus om geen genoegen te nemen met een stalen roets, een excuus wat overigens nergens op slaat natuurlijk.

Ik moppel nog iets van “we zijn toch bijna 20 jaar getrouwd dus niet zeuren” maar daar trapt ze niet meer in. Ze wordt volgens mij elk jaar schandalig verwend maar gelooft nog altijd dat ik het vergeet. Dus schoorvoetend maar toegeven dat ik een hotelletje heb geboekt in Parijs op zondag 16 augustus 2015. De volgende morgen is de start van PBP2015, het bloedt kruipt en nog wat meer van die onzin.

In tegenstelling tot voorgaande jaren ga ik nu alleen, geen stress, geen geregel, gewoon zitten (of liggen) en gaan. Vrijheid, genieten en drie dagen van de wereld verdwijnen. Onder de klanken van “Relaxed, don’t do it” van Frankie Goes to Hollywood  kom ik helemaal in de stemming. Wat nou niet doen…….

Een ander belangrijk verschil is dat ik nu s’morgens vroeg ga starten in plaats van s’middags laat. De eerste nacht kom ik  sowieso goed door en daarna zien we het wel. Kortom, de plannen zijn er, de fantasieën van heerlijk weer  en warme nachten draaien op volle toeren en natuurlijk hebben ze alle heuvels weggehaald. Het ultieme excuus “ja maar, ik heb het hotel al geboekt” zal regelmatig door mijn hoofd flitsen. Ook als ik straks bij het 400 of 600 km brevet mezelf afvraag of ik niet te oud ben voor deze shit. Who cares, what the fuck, lekker belangrijk, zoek het uit, krijg de schijt, do it Frankie. Toch vreemd hoe ik me nu al op drie dagen eenzaamheid kan verheugen. Het is gewoon de verwachting op spannende dingen en mooie verhalen die niet gaan gebeuren. Tenzij ik ziek wordt en het stuur van de roets breekt.

Met behulp van Derk zal ik weer proberen er een heldhaftig en zinloos verhaal van te maken. Ik hou jullie op de hoogte.

Met g roetsen

Theo Homan