Ze noemen het de zwaarste fietstocht ter wereld, 4000 kilometer en duizelingwekkend veel hoogtemeters: 60.000! Ik denk dat het waar is.”

Zaterdagavond 6-7-2014 berichtje van Theo:

Ik heb mijn Frankrijk kabeltje na 6.100 kilometer toch maar even vervangen…

Wat een bericht zal u denken… boeien dat Dyneema® kabeltje, nou, voor mij wel!!
Theo’s prestatie met de 100 collen tocht is qua afstand en hoogtemeters erg te vergelijken- misschien zwaarder dan –  de volledige Tour de France die ik zelf in 2001 per roeifiets aflegde.
Ik had voordeel en nadeel t.o.v. Theo;

Ik had een fijne ( door de roompot gesponsorde)  camper met o.a een kok aan boord die mij de hele dag van lekkernijen voorzag en en waar ik s’nachts vorstelijk in kon slapen. De camper sjouwde mijn bagage mee, Theo moest dat zelf op de roets laden.
Het was heerlijk; 21 dagen alleen maar roeifietsen , eten, drinken ( nee, geen alcohol) en  slapen.

Mijn nadeel was de nog gebrekkige uitvoering van het Snek versnellingssysteem, de roeifiets werkte toen al prima maar het schakelen met zo’n omgebouwd derailleur die een staalkabel over de Snek moet verschuiven dat werkte niet zo makkelijk.  Ook een lekker licht verzet was er niet bij, naast de toen gebruikelijke 120 mm Snek op de achternaaf had ik een tussensnek geplaatst die het koppel bijna kon verdubbelen.
Ik zal u de amateuristische details van dit systeem besparen maar het werkte gebrekkig en de laagste versnelling was te vergelijken met een ± 200 mm Snek op de achteras bij het huidige revolversysteem.
Wel goed dat ik toen die Tour de France heb gereden, het was voor mij ook een eye opener dat ik echt eens even stevig aan dat versnellingssysteem moest gaan werken, binnen een jaar had ik het CVT systeem, dat werkte al heel behoorlijk en een paar jaar daarna  het revolversysteem, en nu is er wat versnellingssysteem betreft eigenlijk niets meer te wensen over…
Theo gebruikte in Frankrijk de Ø 250 mm Snek en had dus een lekker licht verzet;  het grote verschil zit hem in de kabelslijtage; tijdens mijn tour de France moest ik vaak staalkabel wisselen, soms 2 of 3 keer per dag als er veel geklommen moest worden. Zo’n staalkabel was dan volledig aan rafels getrokken, daar zat gigantisch veel energie verlies in.  Dat die Dyneema®  aandrijfkabel nu die 4000 km volhoudt , zonder hem zelfs om te draaien, is voor mij dus zeker een big deal en laat zien dat de snek transmissie inmiddels volwassen geworden is.

En ongelofelijk dat er na die 4000 100- Collen kilometers na omdraaien van de kabel er nog eens 2100 bijgezet zijn op dat ene kabeltje van 30 gram :-)
Het is ”bad for business’’ als de spullen zo lang meegaan, maar ik heb er wel lol in :-)

Zaterdagavond 5-7-2014 18.08, een bericht van Annemieke:

We zijn bijna thuis.
Ik heb Theo in Saverne opgehaald. Hij heeft het gehaald. Vannacht lekker weer in eigen bedje.

Gefeliciteerd Theo, wat een enorme prestatie, al die 66.000 hoogtemeters en 4000 km in 22 dagen roeifietsen.
Ik hoop dat de bloemenbezorgdienst geen oranjestaking heeft vandaag, dan staat er in ieder geval een blommeke op ze te wachten thuis, dat is wel het minste wat Theo heeft verdiend. Ik ben benieuwd naar zijn belevenissen die we hier nog niet hebben gelezen, we krijgen er hopelijk nog weer een mooi verhaal a la Theo van te horen of te zien :-)

Vrijdagavond 4-7-2014 21.25 uur een kort bericht van Annemieke:
Hij gaat het halen.

Donderdagavond 3-7-2014 20.17 uur, Theo himself aan het woord:
Een perfecte dag, another day at the office. Hier krijg ik overuren ook niet betaald dus wederom 12 uur op de roets en 220 km gemaakt. Veel kleinere collen en eenmaal boven is het flinke stukken glooiend terrein tot het volgende dal waarna het spelletje zich herhaald. Opvallend zijn de vele uitgestorven dorpen zonder winkels en horeca. Dat vereist voldoende mondvoorraad zodat de bagage noodgedwongen toch wat zwaarder is. Op het eind van de dag wordt het dan toch echt heet. Als ik na een korte stop mijn helm weer opzet verbrand ik bijna mijn oren. Zo leer ik nog steeds elke dag. Nog 320 km in twee dagen, moet kunnen. Morgen de Ballon d’Alsace en de Grand Ballon, de laatste echte col tot 1500 meter. De laatste dag uitbollen met nog een paar flinke kuitenbijters. En dan? Weer gewoon naar het werk op de roets en me afvragen wat al die mensen omringd door 1200 kg staal toch op de A1 moeten. Misschien is 10 kg carbon in vorm van kunstzinnig fiets toch fijner. Maar eerst nog twee dagen genieten, tot G roets.

Woensdagavond 2-7-2014 21.32 uur, een bericht van Annemieke:
Theo was blij in zijn wig wam! Vreselijke onweer en af en toe een hele harde klap. Door de regen en kou had hij in de morgen maar 40 km gedaan. In de Loop van de dag klaarde het op en toch nog 130 km gedaan. Eigenlijk had hij een off day: de laatste loodjes zijn zwaar. Vandaag ook weer lekker slapen op de camping in een chalet die hij wel moet betalen. Morgen vroeg op en hoopt dat hij kwa km een klapper kan maken om zaterdagavond te kunnen finishen. Duimen dat het weer nog goed blijft.

Dinsdagavond 1-7-2014 22.30. Een bericht van Annemieke:
150 km gereden en 3000 hoogtemeters gemaakt. Vanmorgen koud en later warmer 20 graden. Pas om 21.00 uur klaar en toen een hotel of gite zoeken! Of dicht of die dag niet open wat nu. Verder gereden en uit gekomen bij een camping. Niemand aanwezig maar wel een wig wam met een stretcher. Heerlijk douchen en zie morgen wel of ik kan betalen!
Morgen de Jura in voor 2 dagen met 1 grote klim en dan te hopen om weer wat lekkere afstand te maken. Hij merkt wel dat het richting einde gaat komen, met langer en vaker rusten.

Maandagavond 30-6-2014 20.51 uur, een WhatsApp van Theo:
Waar ik een paar dagen geleden constant Perfect Day van Lou Reed neuriede was het vanmorgen Tis weer voorbij die mooie zomer, zie foto 1. De Galibier slaat wederom toe. Elke gek zijn gebrek zeg ik maar. Doch ik begin stevig te twijfelen of mijn gebrek niet een beetje te groot is geworden. Het voordeel is wel dat de zijtassen leeg zijn want alles heb ik aan inclusief muts en handschoenen. Het lukt maar amper om me warm te roetsen en dat op de Galibier. Gelukkig is de maag weer normaal en om 9 uur ben ik al boven. Nog geen andere fietser tegengekomen, hun gebrek is van normale proporties. In de loop van de dag klaart het langzaam op en met 20 graden en een stevige rugwind is het weer heerlijk roetsen. De aanloop naar de Iseran is lang, 60 kilometer met aardig wat hoogtemeter. Pas laat in de middag ga ik hier omhoog, werkelijk spectaculair. Bovenop scoor ik de beloofde steen als souvenier. Ik heb wel een flinke uitgezocht want ik moet natuurlijk wel de grootste hebben, zie foto 2. Uiteindelijk 3700 hm met 170 km, het begint weer ergens op te lijken. Morgen nog een dag wat nabranders in de Alphen en dan 2 dagen uitbollen in de Jura waar de cols veel minder zwaar zijn. En morgen gaat de zon weer op, hopelijk zonder sneeuw. De drie dagen met Alphenreuzen en buikloop zal ik niet snel vergeten. Of ik daar blij mee ben is een ander verhaal. Tot G roets

Maandagochtend 30-6-2014, 09.01 uur
Theo belde Annemieke vanaf de top van de Galibier, 2600 meter hoog. Hij staat in de sneeuw en het is erg koud, hij heeft al zijn kleren aan getrokken. Met de maag gaat het gelukkig beter al heeft hij nog een beetje weeïg gevoel. Nou vindt ik dat niet zo raar want als je, voordat een normaal mens zijn ontbijt op heeft, al naar 2600 meter hoogte bent geroetst dan zijn zowel die klim op zich en de hoogteziekte op zich voldoende voor een weeïg gevoel.  Hij zal terwijl ik dit typ wel in de lange afdaling zitten en dan vermoed ik dat de Alp d’Huez vandaag ook nog aan de beurt komt, die ligt daar vlak in de buurt namelijk.

Zondagavond 29-6-2014 20.15 uur. Een bericht van Annemieke:
Theo had nog steeds last van zijn buik. Iets minder leeg gelopen maar toch. Best wel wat regen gehad vooral in de ochtend. Totaal 5 keer geschuild, misschien wel goed voor zijn lijf geweest. 110 km gedaan maar had gehoopt om ook vandaag ook de Galibier te doen maar helaas die is voor morgen. Wel de 2 colls die hij per dag moet doen. Het gaat wel 2 tot 3 km per uur langzamer maar ook dat is voor vandaag misschien wel beter.
Hij gaat vroeg naar bed en hoopt morgen beter aan te komen bij Bourg st Mourice.
Duimen maar!

Zaterdagavond 28-6-2014
Bericht van Theo: “Wat een dag…… Bewolkt en fris, perfect weer om te klimmen, dat is het goede nieuws. Zoals elke dag begin ik het startgewicht te verlagen Maar vandaag gaat dat te goed, ik loop volledig leeg. Na de overige ochtendrituelen ben ik klaar voor vertrek, of eerst nog even….. en weer loop ik leeg, hmmmm. Heel rustig begonnen aan de eerste col en dan bedenk ik dat er gisteren Fruits de la Mer (mosselen) door de pasta zat, dat waren vast geen Zweeuse. In de overgang naar de tweede col moet tweemaal de plaatselijke horeca worden bezocht, weer een leegloop. Ik doe een half uur over de inmiddels koude lasagna en begin daarna aan de Bonnette. Het begin gaat nog wel maar al snel wordt het moeilijk. Ruim over de helft geeft mijn maag een signaal af: zoek plaatselijke horeca! Nogal genant kruip ik achter een rots en laat mijn sporen achter. Ik geef een kusje op de meegenomen toiletrol en uitgewoond kom ik boven. Hier staat een koude wind die direct gevolgen heeft op mijn maag. Even denk ik dat de redding nabij is maar iemand is een halve W vergeten, zie foto. Dan maar snel de overigens prachtige afdaling naar Jaussiers. Hier pak ik het eerste de beste hotel en laat me vanavond verwennen met een uitgebreid diner. Het is vandaag wel gelukt de geplande afstand van 130 km te maken maar het is op stront uitgelopen. Morgen gaat de zon gewoon weer op.

Vrijdagavond 27-6-2014 22.41 uur. Annemieke laat weten:
Hij probeerden jou te sms-en maar is mislukt. Vandaag weer perfect weer en 215 km gereden. Kleine cols maar wel 12 stuks. Nu aan de voet van de grote Alpen. Komende 3 dagen 2 grote cols per dag. Op de Mont Ventoux steentje vergeten maar hij neemt er een mee van de Iseran (de hoogste berg). Tegenwoordig eet Theo 3 x per dag warm; 2x plate du jour…….en in de avond ”lekker” iets uit blik!
Spannend hoe hij de komende 3 dagen uit gaat komen.

Donderdagavond 26-6-2014 21.29 uur, een bericht van Theo:
”Perfecte dag. Heerlijk weer, niet te warm, veel zon. De Mont Ventoux was natuurlijk een eitje Met een aanloopje van 50 km toch nog 170 km vandaag, ben zeer tevreden. De aandrijfkabel slijt op een vreemde plek maar het ziet erna uit dat hij de tocht gaat halen en ik hoef hem waarschijnlijk niet eens om te draaien. De enige pech is een lekke band vanwege een gescheurd ventiel. Er komen ook zulke krachten op dat achterwiel natuurlijk. Nu een dag met redelijk normale collen en overmorgen de echte Alphen in. En voor alle volgers: de berichten zijn een extra motivatie waarvoor dank. Veel succes voor de bikkels op Cycle Vision, hard fietsen is veel zwaarder dan lang fietsen.”
Die Theo, altijd bescheiden! Geloof zijn laatste opmerking niet want wat Theo doet is een hele andere tak van sport dan hard rondjes fietsen op een baan. Het kan allebei zwaar zijn maar wat Theo doet op de 100 cols tocht is van een heel ander kaliber en veel zwaarder voor lijf, leden en de grijze massa die zich tussen je oren bevindt. Hou het maar eens vol gemiddeld 13-14  uur per dag op de fiets zitten 3 weken lang.  Na de eerste paar stevige cols zijn je benen verzuurd en het echte krachtpatserwerk kunnen die benen niet meer, je kan alleen in een licht verzet doorgaan. Als het echt steil en zwaar wordt  protesteert het verzuurde lichaam, het gaat eigenlijk niet meer maar je gaat toch door; rustig doorhalen dat gaat wel en dat gaat meestal ook best van harte; het rijdt lekker, je komt door de mooiste gebieden alleen af en toe zit je er doorheen; je bent helemaal leeg. Je vraagt je af waar je het eigenlijk allemaal voor doet.  Je hoeft niet, je kan ook een station of vliegveld opzoeken en de eerste trein naar huis nemen…. dan moet je die mentale kracht hebben om gewoon door te gaan, dat heeft Theo dus……

Woensdagavond 25-6-2014  23.42 uur, een berichtje van Annemieke:
De teller staat op 450/2450 km.
Veel hoogte meters gemaakt. Het was koud tot 12.00 uur en van 7 tot 12.00 uur maar 60 km gefietst. Toch aan de 200 km gekomen vandaag en hij is nu in de Cavennen.
Morgenochtend om 6 uur weer op pad, eerst 40 km aanloop om om 8 uur aan de Mont Ventoux te beginnen. Dan door richting de Alpen. Al gaat het richting Annecy slecht weer worden. Daar is hij zondag en er valt dan 30 mm water. Dus dat gaat spannend worden of hij de tocht uit kan rijden om weer op tijd thuis te zijn. Zover is het nog niet. Dus duimen dat de weersverwachting fout is. Dat zou jammer zijn als het weer hem op breekt. Om voor zondag ruim 200 km voorsprong te hebben is erg veel. Duimen maar.

Woensdagochtend 25-6-2014 , 09.00 uur, Theo is al weer 24 uur onderweg en 240 km verder.
Annemieke belt en doet verslag van Theo’s  3 rustdagen.
Theo was vrijdag inderdaad al eerder in het Hotel dan Annemieke, dat postduif effect heeft hem die laatste  50 kilometers gedragen, die deed hij in 2 uur.  Theo was moe, dat kon Annemieke wel zien maar hij was niet afgepeigerd of veel afgevallen, misschien iets maar dat is niet meer dan normaal als je 2000 km door de bergen roeifietst in 10 dagen. Zijn handen waren toch wel gevoelig, misschien ook omdat ze bij vertrek nog niet helemaal hersteld waren van de ringvaart regatta waar hij in de skiff een paar weken terug ook weer een recordtijd wegzette. Kortom die rustdagen had Theo hard nodig en hebben hem goed gedaan, hij is gisteren , dinsdagochtend 07.00 uur weer opgestapt en hij had zoveel zin dat hij eigenlijk de afgelopen nacht door had willen rijden. Het weer zat niet mee; om 01.00 uur vanochtend (woensdag) begon het te regenen en te onweren , hij is even gaan schuilen voor een buitje maar die bui duurde tot vanochtend 07.00 uur, hij heeft lekker geslapen onder een afdakje. De fiets stond droog en Theo lag droog, niets aan de hand. Heeft hij eigenlijk een slaapzak bij, vroeg ik Annemieke, nee, hij trekt gewoon al zijn kleren aan. Hij heeft een hoop kleren aan Annemieke meegegeven, ook het puzzelboekje en zijn leesbril, de bagage is nu echt tot een minimum beperkt, Annemieke wou hem nieuwe shampoo meegeven maar dat wou Theo niet, dat wasmiddel waar hij ook zijn kleren in wast bevalt ook prima voor zijn iets grijzende krullen!  Om 07.00 uur woensdagochtend dus weer opgestapt richting mont Ventoux, de weg daar naar toe is nu redelijk vlak, hij hoopt vandaag nog tot kort voor de Mont Ventoux te komen zodat hij die puist morgenochtend kan nemen als het nog niet zo warm is.
Theo’s planning is om 5 juli weer in Straatsburg te zijn en daar de nachttrein naar huis te nemen, in 11 dagen moet hij dan toch weer iets van 2000 km rijden, gemiddeld 181 km per dag dat is toch erg veel als je  door de bergen moet roetsen.
Ik geloof dat hij nu voor en na de Ventoux wat vlakkere trajecten heeft maar dan gaat hij richting Nice en dan sturen ze hem  iedere bult op die er tussen Nice en Straatsburg ligt. Het is heftig maar een hele mooie taak die voor hem ligt…..

De teller staat op 450/2450 km.
Veel hoogte meters gemaakt. Het was koud tot 12.00 uur en van 7 tot 12.00 uur maar 60 km gefietst. Toch aan de 200 km gekomen vandaag en hij is nu in de Cavennen.
Morgenochtend om 6 uur weer op pad, eerst 40 km aanloop om om 8 uur aan de Mont ventoux te beginnen. Dan door richting de Alpen. Al gaat het richting Annecy slecht weer worden. Daar is hij zondag en er valt dan 30 mm water. Dus dat gaat spannend worden of hij de tocht uit kan rijden om weer optijd thuis te zijn. Zover is het nog niet. Dus duimen dat de weersverwachting fout is. Dat zou jammer zijn als het weer hem op breekt. Om voor zondag ruim 200 km voorsprong te hebben is erg veel. Duimen maar. 

Vrijdagavond 20 juni 21.45 uur
Theo stuurt een bericht na een lange dag fietsen, 14 uur op de roets gezeten.
”Vandaag de laatste dag van de eerste helft, een pittige dag met de meeste hm in de koude ochtend. Goed hersteld van gisteren en tot halverwege de middag gaat het prima. Daarna slaat de hitte en vermoeidheid toe. Gellukkig is het uitbollen uit de Pyrineen (hoe schrijf je dat ook al weer?). Na 14 uur roetsen is het nu tijd voor drie dagen rust. Het lichaam en de roets houden zich fantastisch, dinsdag verder.”

Foto is van eergisteren (woensdag) op de Tourmalet.

Donderdagavond 19 juni 22.15 uur, berichtje van Annemieke
”Theo heeft het zwaar gehad vandaag, de laatste col heeft hij een heel stuk moeten lopen , hij was gewoon te moe.
Vandaag 120 km en 3400 hoogtemeters.
In een gite – van engelse origine voor cholesterol patienten – komt Theo erachter dat hij zijn shampoo is vergeten maar met vloeibaar wasmiddel ook goed geslaagd kapsel.
Morgen heeft hij nog 1 hele zware klim die hij waarschijnlijk moet lopen en dan wellicht zaterdag nog een stukje roetsen tot de rendez-vous met Annemiek en de welverdiende rustdagen.”
Nog 210 km tot de afspraak met Annemieke, ik vermoed dat hij die toch morgen gaat rijden, Hij is nu erg moe, zal dus wel lekker slapen en daar knap je van op. Daarnaast krijgt hij waarschijnlijk vleugels van het postduif effect, dicht bij huis of bij je schattebout, dan ben je toch extra gemotiveerd om even door te halen.

Woensdagavond 18 juni 20.35, Theo aan de telefoon.
Weer heeft hij een prima dag achter de rug, het loopt perfect.
Vandaag weer  20- 22 graden en half bewolkt meld Theo vanuit een half afgebouwde gite. De gite is nog niet klaar maar met met wat aandringen kon Theo de eigenaar duidelijk maken dat het hem niet scheelt dat de tv het nog niet doet en dat er overal nog bouwmaterialen liggen. Een bed , een dak en een douche, dat is genoeg als je weer 13,5 uur op de roeifiets hebt gezeten die dag. Misschien had ik hem even moeten vertellen van de Nederlandse voetbalzege op Australië zojuist maar  ik vond zijn verhaal interessanter…..
Tourmalet, Soulor en Aspin waren vandaag aan de beurt,  129 km afgelegd en 3400 hoogtemeters. Vandaag waren de klimmen niet zo steil, gewoon een kwestie van beginnen en rustig doorrijden tot je er bent verteld Theo die duidelijk last heeft van een goed humeur. Dat is de endorfine die je rijkelijk aanmaakt als je dergelijke extreme sportprestaties neerzet. Maar natuurlijk kan hij ook heel tevreden zijn, zijn reis verloopt helemaal volgens planning , over 2 dagen houdt hij 3 dagen rust , dan zoekt zijn vrouw Annemieke hem op in Frankrijk.  Morgen nog 130 km in de Pyreneeën met onder andere Portet d’Aspet, daarna een dag de Pyreneeën uitbollen; dan wil hij weer 200 km zien te rijden, nu staat de teller op 1670, over 2 dagen hopelijk op 2000, dan is hij op de helft.
Wat fijn dat Theo dit keer mazzel heeft met het weer, een jaar of wat geleden is hij ook begonnen met de 100 cols tocht, toen heeft hij 14 dagen van de 2 weken dat hij onderweg was regen gehad… dan zakt de moed je ook in de schoenen.
Nou Theo, hou je taai, we volgen je met grote belangstelling!!

Woensdagochtend 18 juni staat o.a. de Tourmalet voor Theo in de planning.
Ik herinner mij de Tourmalet goed, in 2001 zat hij in mijn route van de rowingbike tour de France,
De dag voor de Tourmalet was ik om 05.30 op de roets gestapt omdat het zo’n warme dag zou worden. Dat klopte want s’middags heb ik in de klim 40 graden op mijn tellertje zien staan. De Pyreneeën zijn zeer veranderlijk; de volgende dag had ik 12 graden, regen en mist tijdens die beklimming van de Tourmalet. Van het mooie uitzicht heb ik geen moer gezien; alleen de stijgende weg,  mist, regen en loslopende koeien. Voor die koeien was ik in de afdaling wel benauwd, als uit de mist opeens een koe opdoemt moet je maar zien of je remmetjes het trekken…. Volgens mij was hij van de kant waar ik er op ging niet zo steil , dus dat zou lekker zijn voor Theo. Maar het duurde wel lang en ging maar door en door, al dat klimmende asfalt… Bovenop een aardige taverne met lekkere spaghetti dat weet ik ook nog.  Met een toilet bestaande uit zo’n gat in de grond, dat ik die hele hoop mee de berg op heb gezeuld, daar baalde ik wel van.
Ik zie dat de weersvoorspelling vandaag voor de Tourmalet niet ver van mijn ervaring af ligt , 15 graden en 10 % kans op regen, dat is in ieder geval gunstiger dan mijn 100 %!! Toen ik beneden kwam na die Tourmalet zat ik te klappertanden op de roeifiets en was blij – moet je nagaan –  dat ik de volgende berg weer op kon klimmen, kon ik tenminste even warm worden :-)
Sterkte Theo!  Toch ben ik wel jaloers op je, lekker de bergen op in plaats van bergen werk voor je neus….

Dinsdagavond 17 juni Theo stuurt een bericht ;
[20:02 17-06-2014] Theo: Heb geen bereik dus kan niet bellen. Alles goed 130 km en 3500 hm. Zware dag met 3 collen oa soudet en marie blanc. Zeer steil en heb op alle 3 een stuk moeten lopen, totaal wel 8 km. Ben aardig moe nu en heb me meerdere malen afgevraagd wat ik hier doe. Maar het is wel erg stil en dus ook genieten. Morgen de aubisque en tourmalet, met lichte angst ga ik slapen, maar nog wel op planning voor het weerzien met mijn grootste schat. De roets houd zich formidable. Tot G roets.

[20:32 17-06-2014] Theo: Zit nu in Laruns en heb zware benen. Heb net je stukjes gelezen en je hebt gelijk. Tot 10% gaat het prima, ook met bagage. Maar daarboven is de snelheid te laag. Ben vandaag gewoon omgevallen op een erg steil stuk. De 3 collen van vandaag waren te steil, precies zoals jij omschrijft. Morgen zijn de cols wel langer maar minder steil. Die van vandaag waren ook zeer onregelmatig,niet lekker.

[20:38 17-06-2014] Theo: Maar nog 3 dagen en laat ik me lekker masseren. Overigens krijg ik veel positieve berichten van de volgers via jouw site waarvoor dank. En het belangrijkste is dat we het samen erg naar ons zin hebben. Morgen op de tourmalet ga ik je bellen. Als ik bereik heb in dat godvergeten oord. Weltrusten allebei en xxx voor mijn lieverd.

Dinsdagavond 17 juni

Soms zegt een foto meer dan veel woorden……….

Maandagavond 16 juni 19.20
Nog steeds prima weer, half bewolkt en windje mee. Na de 130 km van vandaag staan er inmiddels 1400 km op de teller. Het laatste stuk vandaag was al een voorproefje van de Pyreneeën , best wat klimwerk. Morgen begint het echte zware werk. In de afgelopen 6 dagen heeft Theo 15000 hoogtemeters gemaakt, in de komende 4 dagen moet hij er 13000 maken. 3300 hoogtemeters per dag, dat is op de roeifiets veel, op 1 dag lukt dat een goed getrainde roetser wel, maar om dat dagenlang te doen is een heel ander verhaal…….
Theo slapt tegenwoordig in een ”gite”, je slaapt met meerdere personen op 1 kamer en hebt ook o.a een keuken, zitje, tv en een wasmachine gemeenschappelijk beschikbaar.  Maandagavond heeft Theo eens lekker zelf gekookt en dinsdag om 06.00 uur weer met frisse moed op de roets de Pyreneeën in.

Maandagochtend 16 juni 08.40
Vannacht tot 02.30 gereden en toen heerlijk tussen 2 boomstammen geslapen. Om 05.30 verder gereden en nog eens 120 km gedaan, heerlijk weer, een beetje bewolkt en zo’n 15 graden. Vandaag nog op het gemakje 130 km rijden en dan morgen los in de pyreneeen.

Zondagavond 15 juni 22.00 uur.
Perfekte dag, niet te warm en half bewolkt rond de 20-22 graden. 250 km gereden en maar 1500 hoogtemeters gemaakt.  nu 1110 km op de teller. Vannacht nog een eind doorrijden om hopelijk morgenavond aan de voet van de Pyreneeën te staan.

Zaterdagavond 14  juni, Annemieke Homan laat weten:
Een zeer goed gemutste Theo aan de lijn, vandaag 20 graden en wat wolken , heel lekker 200 km gereden en centraal massief door. 3000 hoogtemeters gemaakt en tot 1600 meter hoogte geweest met een beetje sneeuw ter plekke. In de laatste afdaling regen, onweer en hagel gehad. De tas wat lichter gemaakt door slippers weg te gooien . Morgen en overmorgen vlakkere etappes en hopelijk meer kilometers per dag,  de teller staat nu op 870 km, hij is nu in Murat.

Foto op de Puy Mari op 1600 meter.

Vrijdagavond 13  juni.
Om 20.00 uur zit Theo aan een lekkere pasta met salade. Het was vandaag weer heel erg warm en steeds wind mee,140 km geroetst. De eerste keer boven de 1000 meter gekomen.
Het nieuwe felgele rowingbike roetspak vinden de vliegen ook heel erg leuk alleen Theo wat minder. Die vliegen zijn in de Franse bergen echt super irritant. Op sommige hoogtes is een enorme overvloed aan vliegen en als je langsfietst zoemen hele zwermen rond je hoofd. Als je in een steile klim zit kan je ze niet kwijt rijden ook dus zit je met die nare beesten opgescheept. Je  moet met ademhalen opletten dat er niet 1 naar binnen schiet.
Na het eten meteen naar bed en morgen weer om 06.00 uur op pad. Theo zit nu echt bij het begin van het centraal massief.

Vrijdagochtend 13  juni.
Met 24 graden s’nachts was het lekker roetsweer, hij heeft er weer 160 km bijgezet en 1600 hoogtemeters terwijl wij lekker lagen te slapen….vandaag probeert hij nog eens 180 km te doen, eerst wat steilere bergen en dan vlakt het wat uit richting centraal massief.
Voor wie Theo nog niet kent en denkt wat staat hier voor onzin; donderdag 215 km, s’nachts 160 km en vrijdag nog eens 180 km, dat is 555 Bergkilometers in  ± 30 uur  op de roeifiets …. Dat komt raar en extreem over , dat is het trouwens ook maar Theo is iemand die dat graag doet , hele nachten overslaan en doorroetsen.
Ik begrijp het ook niet en zal ook niet zeggen dat het gezond is en het niemand aanbevelen maar  ik geloof dat het zo is dat Theo het doet omdat hij het kan en omdat dat zo bijzonder is vindt ik het leuk er op deze website verslag van te doen…
Ik denk ( en hoop) wel dat hij vrijdagavond lekker zal slapen!!

Donderdagavond 12  juni:
Theo heeft 215 km gereden en zit rond 22.00 uur in Beaune aan een pizza. Door de hitte was het zwaar, hij wil vannacht in de koelte doorrijden om het straks in de Pyreneeën wat rustiger aan te kunnen doen.

Woensdagavond 11  juni laat Annemieke Homan weten:
Theo heeft de eerste 190 km en 12 van de 100 cols erop zitten, het was met 30 graden erg warm en hij moest wennen om weer in het klim ritme te komen. De Vogezen zijn heel wat anders dan die vlakke stukken naar het werk heen en weer. Ik hoor dat Theo zijn bagage heeft weten te beperken tot 10 kg, dat stelt mij gerust op een goede afloop. Ik was zelf , amateur als ik ben, op Kreta onderweg met iets van 16 kg veelal overtollige bagage, Joeri Gorters wijze spreuk kan niet genoeg gezegd worden: ” alles wat je niet meeneemt is mooi meegenomen”
Donderdag om 06.00 uur wil Theo weer op de roets stappen.

Maandag 9  juni :
Theo’s reis naar de startplaats bij Straatsburg haperde al wat , Theo bericht het volgende:
” Noodweer Duitsland, trein rijd niet. Zit nu in de bus naar keulen. Mocht geen fiets mee maar spriet eraf en wiel eruit. Roets ligt nu op het bed van de chauffeur. Die zal nooit meer zo comfortabel worden vervoerd. Goed begin he? In ieder geval een smeuïg begin. G roets Theo””

Als ik rondneus op de website http://www.100cols.nl/home/index.html vindt ik de cols op zwaarte gesorteerd.
De Mont ventoux staat met de Tourmalet bovenaan. Interessant want  deze jongens zijn zeker zwaar maar voor de roeifietser niet het zwaarst. Hier komt het verschil naar boven tussen de klassieke fietsen en de roeifietsen. Hoe steiler het wordt hoe meer de roeifiets in het nadeel is door de discontinue aandrijving. Voor de roeifietser is de lengte en duur van de klim minder erg dan de steilheid.  Voor de roeifietser is de zwaarste klim Kalikratis op Kreta en als goede tweede de top van Gran Canaria, daar zitten ook hele steile stukken tussen. Op Theo’s reis nu zie ik een aantal andere cols met de notering ”zeer steile passages” ……dat zijn de cols waar Theo het het zwaarst zal hebben, hem kennende gaat hij er met een glimlach op af :-)