De eerste keer.

Maandagavond, mijn vrouw is tennissen en ik ben filmpjes van youtube aan het kijken over velomobielen. Huh? Ja, jullie lezen het goed. Vandaag ben ik voor het eerst met mijn nieuwe DF naar het werk gefietst. Speciaal aangeschaft voor het slechte weer in de winter en door een  haperende (*&^%) elektrische scooter. Na 500 meter heb ik al een eerste klimmetje bij het centraal station van Almere. Terugschakelen, nog een keer en nog een keer, hmmm, 15 km/h, dat gaat met de roets sneller. Nou ja, de eerste keer, even wennen, welk verzet etc etc.

De eerste 10 kilometer gaan langs het spoor, het heeft de naam van een fietssnelweg maar er zitten 88 haakse bochten in, 77 oversteekplaatsen van busbanen, en je moet regelmatig voorrang geven van rechts. Niet dat ik dat erg vind maar de arrogantie om het een fietssnelweg te noemen staat me dan erg tegen. Gelukkig dat Jorritsma weg is, hoewel ik betwijfel of we er in Almere erg op vooruit zullen gaan.

De eerste test, de Hollandse brug over, dat gaat niet vanzelf. Ook in een DF moet je dus trappen tegen de brug op. De niet roetsspieren begin ik al te voelen en ik doe het maar wat rustiger. Het is net op de roets, je komt vanzelf boven. Dan volgt het eerste stuk waar wat tempo gemaakt kan worden en voorwaar, dat valt niet tegen. Verdop zie ik een Quest, hier rijd een vriendelijke dame in. Ik kom haar regelmatig achterop en haal haar (meestal) in op de roets. Nu dus ook, maar het verschil is niet erg groot, rijdt zij erg hard of ben ik niet zo snel als dat ik denk? Het is nogal pijnlijk te beseffen dat de laatste optie waarschijnlijk beter bij de waarheid past.

Dan volgt weer een lekker stuk langs het Amsterdam-Rijnkanaal, een lichte tegenwind en met wat zoeken van de juiste versnelling benader ik toch een respectabele snelheid, althans vergeleken met de roets. Het is meer dan 15 jaar geleden dat ik de ronddraaiende beweging heb gemaakt dus ik heb geen idee wat het voorstelt. Het wegdek is hier soms matig en de boel rammelt behoorlijk. Maar ja, als Ymte hier PBP mee kan rijden moet het Amsterdam-Rijnkanaal toch ook wel kunnen?

Het optrekken valt ook tegen, in  die zin dat je veel moet schakelen en het voelt best wel zwaar. Op de roets is het even wat halve haaltjes en je bent op snelheid. Nu valt dat toch wel tegen maar als ik even later op de snelheidsmeter kijk valt het weer niet tegen, het duurt gewoon wat langer. Bij Amsterdam komen de eerste drempels, hmmm, bijna stilstaand er overheen. Dit schiet niet op, waar is mijn roets?

Door Amsterdam is de roets echt handiger, even iemand inhalen, even ergens achterlangs of over een stoepje. Ik rij een stuk in de drukte achter een paar bakvissen en denk er het mijne van. Dat wil zeggen dat ik wilde dat ze wat meer conditie zouden moeten hebben. Het laatste stuk naar de pont is 3 kilometer lang en recht, soms moet ik met de roets echt doorhalen om de pont te halen. Nu is het ook doorhalen en trap ik de DF naar een snelheid die me met een springschans moeiteloos over het IJ zou lanceren. Ik zou zeggen, een voordeeltje. Hoewel je ook gewoon drie minuten eerder van huis kan vertrekken natuurlijk.

Nog een klein stukje tot het werk, de toegang tot het fietsenhok is smal. Met de roets altijd even voorzichtig. Nu komt opeens het idee op om onder de slagboom door te rijden, wauw. Dan uitstappen, lastig. Parkeren, lastig. Wegzetten op de parkeerrem, lastig. De bagage, die normaal in het multifunctionele roetstasje zit, uit de DF vissen, lastig. De tijdwinst in de DF van amper acht minuten over een afstand van 42 kilomter gaat bijna verloren. Ik loop het kantoorpand in en denk twee dingen tegelijk: wat was dit leuk en waar is mijn roets.

G roets

Theo, die geen idee heeft waar dit gaat eindigen, Homan.