Fred Hillebrand is een sportman die zijn sporen verdiend heeft met o.a. race fietsen, hardlopen en roeifietsen.  Hij loopt marathons, heeft al eens de 1200 km rit Parijs – Brest – Parijs op de racefiets gereden en wil die PBP rit in 2015 op de roeifiets gaan rijden.
Het volgende verslag doet Fred Hillebrand vanuit Australië:

Eindelijk een berichtje uit Australië. Eind september 2014 zijn we i.v.m. werk met het gezin vertrokken naar Perth, Australia voor ca. 12 maanden. Grootse plannen en ingeschreven voor Perth – Albany – Perth, de PBP ( Parijs Brest Parijs, 1200 km rit) van West Australia.

Er wordt hier veel gefietst, althans in en rond de stad, met name woon/werk verkeer en fietsclubs (race) die 2 tot 3 keer in de week trainen. Ik heb me aangesloten bij de lokale Audax club. In ieder geval garantie voor veilige routes en de mogelijkheid om te kwalificeren voor PBP 2015.

Helaas vanwege drukke werkzaamheden heb ik PAP 2014 af moeten zeggen. Lange werkdagen en chaotische verhuizing zijn niet de beste voorbereiding. Voor dergelijke tochten moet je uitgerust aan de start verschijnen anders wordt het niet alleen afzien, maar een marteling.

De eerste dag in Oktober op de roets begon al gelijk goed. Het miezerde een beetje en op 1 van de vele kleine rotondes ging ik hard onderuit. Stomme beginners fout, je kan nu eenmaal weten dat als het dagen niet heeft geregend het de eerste dag met regen erg glad kan zijn vanwege de olie en rubber resten op de weg. Toch wat schrik in de benen en de eerste dagen woon/werk verkeer op de racefiets. Links rijden is toch wel wennen en op de racefiets ben ik net iets behendiger in het verkeer. Er zijn hier nu eenmaal minder fietspaden dan in Nederland.

Het Audax seizoen begint hier al vroeg. De eerste kwalificatie ritten voor PBP 2015 beginnen al november 2014. Op 8 november de eerste 400km gereden op de roets met start en aankomst in Mandurah. Een prachtige rit door de heuvels en mooie valleien.

De meeste ritten hier gaan de heuvels in, rustige wegen en al snel 3000 tot 4000 hoogtemeters. Maximaal 400meter hoog en gemiddeld 3% steil(max.6%). We starten om 5uur in de ochtend na alle formaliteiten, bikechecks, groepsfoto etc. De eerste 200km kon ik prima met de eerste rijders meekomen en heb ik in 9 uur afgelegd. De 2e 200km had ik 11uur voor nodig en wat heb ik afgezien. Niet gewend om lange afstanden op de roets te rijden met continu glooiende wegen en wat zat ik stuk! Tevens een belangrijk voordeel van de roets ontdekt. Je kan op de roets, geparkeerd tegen een paal, heerlijk slapen. Uiteindelijk val je er na een tijdje af en ben je weer klaar wakker en dat zonder kleerscheuren. Dat is me op de racefiets nog niet gelukt.

Inmiddels drie tochten volbracht. 400, 200 en een 300km gereden, niet de meest logische opbouw. De laatste twee ritten om 4uur in de middag vertrokken, dit vanwege de hitte overdag (38-40C)

Mijn doel is het rijden van PBP 2015 op de roets, maar ik weet nu al dat dit afzien wordt. Ik fietst veel en geniet van zowel de race als de roeifiets. Alleen het klimmen op de roets is toch wel wat anders. Na iedere rit krijg ik meer ontzag voor de prestatie van de andere roetsers (met name Theo). Ik vraag me zelf vaak af hoe doen zij dit? Raken zij niet moe, pijn in de armen en de benen? Het lijkt allemaal zo makkelijk als ik er naar kijk en de verhalen lees.

Ik ben in mei 2 weken in Nederland en hoop dan een 600km te rijden vanuit Ossendrecht. Mocht dit niet lukken dan heb ik een herkansing eind mei in Perth. Uiteraard is het doel ze beide te rijden. Het is in Australië nu najaar en de temperaturen zijn langzaam aan het dalen en het wordt steeds beter fietsweer. Terwijl ik dit schrijf (paasweekend 2015) zitten we lekker buiten met 27C. De fietstochten door de heuvels kunnen overigens ook hier koud en nat verlopen. Dag temperaturen van 10 tot 15C en s ’nachts tot net boven nul zijn normaal voor juli, augustus en september. Gelukkig met een beetje zon warmt het in de middag meestal op tot 18 @ 23C.