Drie weken geen computer, geen e-mail, wel roeifietsen en misschien een verslagje schrijven op de nieuwe website. Het is goed gelukt om in de vakantiestemming te komen want buiten twee korte berichtjes met foto op Facebook is het mij gelukt geheel buiten de beklemmende greep van de digitale wereld te blijven. Mijn verslavingsgevoeligheid strekt zich gelukkig niet uit Tot Facebook, Blogs en dwangmatig digitaal kletsen met familie en vrienden. Tijdens een rustdag in een uiteinde van de bewoonde wereld dat Lendas heet zit ik nu toch op mijn digitale aandachttrekker wat tekst in te kloppen.

Beb en Alexander gedurende de Kalikrakis-tour, eerder tijdens de Kretaweken.

Rustdag vraagt u zich misschien af? Dat was even nodig vanwege de dagen hieraan voorafgaand. Vanaf 25 april zijn we op Kreta met een clubje roeifietsers en aanhang onderweg. Sinds vrijdag 9 mei zijn de meesten teruggevlogen en ben ik met Alexander samen op de roeifiets met bepakking onderweg.

• Eerste dag Chania-Kasteli-Kefali-Paleochora – 113 km, 1730 hoogtemeters.
• Tweede dag Paleochora -Sougia, een klein tripje met veel en akelig steile hoogtemeters – 38,5 km, 880 hoogtemeters.
• Zondag een lange trip van Sougia naar Georgiouli – 102 km. 1700 hoogtemeters.
• Maandag Giourgioupoli – Lendas – 124 km, 1750 hoogtemeters.

Als wereldfietsers zijn Alexander en ik amateurs, al bij het eerste keer opladen van onze zijtassen schiet ik in de lach, wij zijn totaal verkeerd bezig met die gigantisch Megalo zijtassen van 15 misschien wel 20 kilo per roets. De gevleugelde uitspraak van Joeri Gorter schiet mij te binnen; ”alles wat je niet meeneemt is mooi meegenomen”.  Nou, ik heb het geweten en gevoeld op die 15% – en meer – hellingen !!
Eergisteren heb ik mij vergaloppeerd in de klim vanaf Sougia. Een viertal mountainbikers kwam in zicht en het FIS-Syndroom  (Fietser-Inhaal-Syndroom) stak de kop op.
Het was de extra moeite niet waard, geen enkele tegenstand , zelfs met bepakking bergop er met snelheid overheen. Niet omdat ik zo snel was , maar deze mountainbikers bleken van een lagere  toeristenklasse. Bovenop de berg nog even koffie gedronken in zo’n typisch Kretens kafenion waar wij maar twee van de vier hebben zien aankomen. Maar potjandorie wel weer last van mijn slechte knie. Dat soort sprinten in zwaar verzet moet ik gewoon niet meer doen.
Van de tocht gisteren gelukkig geen last, alles rustig aan in licht verzet gereden en dan gaat het prima.
Het roetsen hier is wel heerlijk, de bergen en bergweggetjes zijn schitterend. De natuur is adembenemend mooi. De afwisseling tussen de bergen en ’s avonds een terrasje aan zee vind ik ideaal.
de Kretenzers zijn zeer vriendelijk en onderweg wordt je aangemoedigd en krijg je van alles aangeboden.
We worden steeds handiger in het vinden van de lekkere eettentjes dus ik geloof niet dat ik hier een grammetje gewicht ga verliezen.
Om het verhaal compleet te maken moet ik nog even melden dat de Griekse wijn ook heerlijk is. Met name de retsina laten wij ons goed smaken.
Tja, het leven is zwaar als je roeifietsen onder de zwaarste omstandigheden moet uittesten!

Derk Thijs