Even snel de 600 van Zwolle

• Derk die zijn brood vergeet
• Derk die het stoeltje na de start moet bijstellen omdat een band aanloopt
• Derk die bijna de schakelkabels sloopt
• Derk die nu een kont heeft als een biefstuk
• Derk die nu weet wat een wegtrekker is
• Derk die voor de grootste pauzes zorgt omdat ie weer moet schijten
• Derk die fantastisch heeft gereden

23,5 uur –  19,40 uur werkelijke rijtijd – 595 km – 2000 hoogtemeters (je hebt gelijk, het was een mietjestocht) Al weer lekker 4 uur geslapen en nu aan een Belgisch biertje.

Verslag volgt zsm.

Theo, hoe zou het nu met Bartel gaan, Homan

Het vijfde brevet, de 600 van Zwolle

Vrijdagavond 8 juni, rond een uurtje of acht arriveert Derk en we werken nog wat aan de tandem. De schijfrem wordt nogmaals gewisseld want nog steeds lijkt deze op een mager speenvarken als er geremd wordt. Ook spaken, banden en het frame worden gecontroleerd en tiptop bevonden. De pasta is natuurlijk welbesteed aan Derk en snel hierna zoeken we snel ons mandje op.

De volgende morgen zijn we ruim op tijd en de tandem staat al snel klaar, ik heb er vertrouwen in. Opeens lichte paniek bij Derk, hij is zijn brood vergeten, dat ligt dus nog in de koelkast in Almere. En met brood bedoel ik niet de twee boterhammen die je meeneemt naar je werk maar met brood bedoel ik ook (een) brood. Annemieke heeft het in de vriezer gedaan en we hebben er een week van gegeten.

Direct na de start blijkt de nieuwe achterband er niet helemaal goed in te liggen en de band loopt tegen het stoeltje aan. Het duurt even voordat we er precies achter zijn en het hebben hersteld maar een klein half uur later zetten we de achtervolging in en gaan van start. De eerste etappe gaat van Zwolle naar Winterswijk, vlak dus en de snelheid ligt continu tegen de 40 in het uur. Ook de tweede etappe is nagenoeg vlak en gaat goed. Derk wil nu wel sturen want zijn kont begint een beetje rauw te worden. Het stoeltje van de stoker is iets aangepast en niet helemaal zoals Derk het gewend is.

Dan gaat het richting Sauerland, de eerste lichte beklimmingen dienen zich aan maar de snelheid blijft er goed in. Inmiddels hebben we bijna iedereen ingehaald en arriveren aan het eind van de middag in Arnsberg. Als we na een klein half uur weer willen vertrekken barst het noodweer los, met bakken komt het naar beneden en het onweert behoorlijk. Derk wil eerst nog vertrekken maar herziet snel zijn mening. Dan maar naar de naastgelegen bouwmarkt om vaseline te kopen. Dit is overigens niet voor de boegspriet maar wordt door Derk op discrete wijze ergens anders aangebracht.

Nadat het ergste achter de rug is vertrekken we in een lichte regen en krijgen de eerste echte beklimming voor de kiezen. De lucht is warm, vochtig en ruikt heerlijk naar planten, bomen en hars. Zo rijden we anderhalf uur door tot het droog wordt, de kleren worden gewisseld en verder gaan we, een lange en mooie afdaling in. Zonder mee te roetsen gaat de tandem met 70 in het uur naar beneden, kilometers lang. Derk’s gedachten gaan uit naar mogelijke aquaplaning maar er zitten toch net nieuwe banden op?

Hierna volgt nog een heuvelachtig stuk maar net voor het donker zijn we in Oelde op de vierde controlepost. Hier eten we flink en houden een wat langere pauze. We gaan de nacht in en spreken af het heel kalm aan te doen, dan zien we in de morgen wel hoever we nog moeten. Derk trekt zich nogmaals discreet terug (wat is dat toch met die gozer?) en dan gaan we.

De nacht wordt steeds stiller, het is niet koud en het gaat lekker. Wel moeten we regelmatig even stoppen omdat Derk een wegtrekkertje heeft. Een broodje, krentenbol, mars, druivensuiker, alles helpt. Terwijl ik bijna niets meer wegkrijg gaat er nog een partij voedsel bij hem naar binnen, niet normaal meer. De gevreesde slaapproblemen blijven ook uit en zo arriveren we half vijf ’s morgens in Hengelo voor de laatste stempel.

De koffie werkt en de laatste etappe gaat de snelheid weer omhoog, we ruiken de finish en kunnen binnen 24 uur binnen zijn. Het is heerlijk roetsen zondagmorgen vroeg en eigenlijk geniet ik gewoon.

In de auto terug naar Almere bellen we Annemieke, of we gebakken eieren willen met lekkere melk en brood. Ze heeft hiervan nog wat over zegt ze. Het smaakte heerlijk en hierna hebben we een uurtje of vier geslapen. De brevetten zijn binnen, we mogen inschrijven.

En de tandem? Op 20 augustus zullen we het weten maar ik heb er een goed vertrouwen in.

G roets
Theo, toch wel spannend, Homan