Verslag Kreta 2004
Alpineroetsen op Kreta

Dat er met een roeifiets snel en comfortabel kan gereden worden is ondertussen ruim bewezen, geregeld hoort men als tegenargument dat de roets minder geschikt is voor het bergop fietsen. Het tegendeel is waar, met een lichtbepakte roeifiets en na een aantal dagen training lukt het goed, in zover zelfs dat gewone fietsers hellingop ook kunnen worden ingehaald. Dit werd in 2004 op Kreta bewezen door een 10-tal CVT-roetsers.

De roeifietsvakantie georganiseerd door Derk Thijs was een succes, de gehuurde appartementen zijn ideaal aan het rustig strand gelegen en het familiaal dorpje Mirtos biedt een gezellige, pittoreke sfeer. Sympathieke eethuisjes op de wandeldijk boden elke avond lekker verse gerechten aan voor heel weinig geld. Na elke roetsbergtocht koos de groep een restaurant uit en tot laat in de avond werd de roeifietswandeling besproken ondersteund door retsinawijn, metaxa, ouzo, …ook werden de trajecten uitgestippeld voor de komende dag.

De tocht naar Males (15 km) is voor alle deelnemers een begrip geworden: de zwaarste route met haarspeldbochten en een aantal stevige hellingen (tot 13 % en meer). Praktisch elke dag werd dit doel bereikt (via verschillende goed geasfalteerde routes). In deze extreme omstandigheden blijkt dat de CVT roeifietsen het uitstekend doen, de CVT aandrijfkabels en het nieuw schakelsysteem bewezen hun uitstekende kwaliteiten, een paar keer werd er door sommigen naar een iets te licht verzet geschakeld en viel een kabel af maar dit werd snel rechtgezet, de allernieuwste sneks zijn zodanig gedraaid dat dit euvel in principe nu ook de roetswereld uit is.

Gemiddeld werd er dagelijks een tochtje van ongeveer 45 km afgelegd in de bergen met uitschieters van 90 km. In totaal 600 bergkms op de tellers van de deelnemers die twee weken meededen! Bij thuiskomst stelde menige roetser vast dat de conditie erg toegenomen was!

Deelnemers

• Caroleen Meerman: Caroleen roetste knap de bergen op maar profiteerde vooral van het mooie strand en de warme Griekse zon.
• Angelique: mythische roetsster, werd vooral in een paar individuele tijdsritten opgemerkt.
• Wim Thijs: roetsfilosoof met controversiële toekomstvisie.
• Derk Thijs: de ontwerper van de roeifiets toonde aan dat de optimale klimtechniek regelmatig en rustig oproeien is (soms < 4km per uur en niet omvallen!) zo kan men de hele dag bergen oproetsen zonder zich uit te putten, zoals hij in zijn Tour 2002 bewees, maar als hij het nodig acht komt hij tot explosie en flitst hij alle molshopen en puisten overhoop.
• Cor Geluk: fietste met zijn CVT 240, wat een performance is want met de korte bochten en het soms wat gladde asfalt (bronwater over de route) kwamen de kwaliteiten van deze racefiets niet tot hun recht, toch slaagde Cor er in om elke keer de toppen te bereiken.
• Beb Thijs: de Nederlandse roeifietskampioene bleek ook heel sterk in de bergen, zelfs met de CVT 240 fietste ze de mannen met 222 bij.
• Ed Komen: “Ed-effect”- man en specialist van conditieopbouw, trainde heel bewust naar het Cyclevision en EK toe, testte de nieuwste CVT-prototype. ( Het ed effect is na een stevige roetstocht een goed boek pakken, lekker gaan lezen ;om als je weer wakker wordt vast te stellen dat je nog geen 10 regels gehaald hebt.)
• Bartel Lamers: karakterroetser met de meeste bergkilometers, specialist van de extreme afdaling (motorrijder) en recordhouder van de tijdsrit Mirtos-Males (58 minuten), kampioen in regelmaat.
• Jacques Choppinet: Belgische klimgeit, specialist in onregelmatige bergsprints. Moest het af en toe echter bekopen met zure benen en afkoelingsproblemen.
• Johan Marynissen: powerman, krachtige en regelmatige Amsterdamse Belg, ook een specialist van de snelle afdaling (motorrijder).
• Harm: roetste met zijn “ligtechniek” meer dan behoorlijk, geen enkele keer zagen we Harm de zithouding aannemen, en toch fietste hij even snel, we kijken uit naar zijn nieuwe roeifietsprototype (op het EK?)