Het mag… Maar het moet niet
Door Richard Bruijn

April 2011

Ja onze roeifietsmakker ‘Theo’ is weer gegrepen door het Parijs-Brest-Parijs virus. Tja…  En ook ik ben de infectie van vier jaar geleden nog niet kwijt. Toch is het niet iets van ‘moeten’, maar meer van ‘het mag weer van mezelf!’ Het is vooral het mee kunnen doen aan het festijn in Bretagne wat me trekt. Nog eenmaal wil ik hiervan genieten en met een glimlach deze Monstertocht rijden. Om daarna anoniem verder te roetsen.
Net als in 2010 rijd ik de brevetten vanuit Zwolle. Gerrit Schotman heeft deze mooie jaarlijkse rondjes uitgezet en rijd ze zelf ook met zichtbaar plezier. www.lowlands.nl
De nu afgelegde 200 en 300 werden vooral gekenmerkt door zeer mooi fietsweer….. toch niet helemaal mijn weertype….. Om het allemaal nog wat op te leuken rijd ik naar de start en na de finish gelijk weer terug naar mijn woonplaats in de provincie Groningen en zo pak ik nog wat kilometertjes mee. Of dit me bij de komende 400 en 600 brevet zonder ‘klein leed’ nog gaat lukken?

Rich Bruijn

Klaagzang….
Brevet 400 Zwolle 6/7 mei 2011.

door Richard Bruijn

Wat moeizame week achter de rug….. Leef ook niet als een echte sportman. Door het vele roken, wat last van de luchtwegen. Hoestend en piepend beweeg ik me voort afgelopen tijd. Het wordt tijd om na de drank ook het roken te laten …’misschien’…

Vrijdagochtend na een drukke nachtdienst voor een paar uurtjes onder de dekens. Nog wat duf stap ik op de roeifiets om me in Zwolle te gaan melden voor de 400 die start om 21.00. De 115 kilometer lange weg die me naar Zwolle voert kan ik wel dromen…’Hier rechtdoor, na ongeveer 3 kilometer links… Pas op hier ligt een rottige drempel. Heee, werk aan de weg …. Spannend!’ Ik sleep me een beetje voort. Bij een tankstation – mijn toch echt laatste pakje -sigaretten gekocht! Nog steeds mooi, mooi weer…. er komt geen eind aan…. ‘zweet.’
Zwolle. Langzaam druppelen ook de racefietsers binnen. Na al die gezamenlijke ritten van de afgelopen jaren is er nooit een warme band ontstaan met hun. Negeren van een vreemdeling is ze wel gegeven. Doe ook geen moeite meer om in te burgeren. Vaag hoor ik de verhalen over hun stoere tourtochtjes; ‘Mietjes…’
21.00 uur. We moeten.. De eerste kilometers kom ik terecht in het peloton racefietsers. Niet mijn favoriete plaats om te rijden. Je ziet niet wat er voor gebeurd en dat gesnuit van die neuzen…. Voorop rijden als Roeifietser wordt niet gepikt.
Op de routebeschrijving werd al een stukje slecht wegdek genoemd. Juist… Ik duik in het diepste gat wat ik maar kan vinden… Met als resultaat: Voor en achterband lek, bidons – compleet met de bidonhouder – eraf. Verder lijkt er weinig aan de hand, toch wel bewonderenswaardig dat de Roets dit allemaal zonder kleerscheuren doorstaat. ‘Je breekt nog eerder je eigen rug, dan dat de rug van de fiets breekt.’
Stad Groningen. Noordelijker gaan we niet. Als ik nog even doorrijd ben ik weer thuis… Plichtsgetrouw rijd ik toch weer bij mijn kinderen en hunkerende vrouw vandaan.
Heldere sterren boven de ‘dolende van de nacht.’ Eigenlijk tijd om te gaan slapen of in mijn geval, te gaan werken. Nu jaag ik een doel na die dit allemaal noodzakelijk maakt.
Daglicht vordert alweer. Beetje licht is wel zo gemakkelijk om de routebeschrijving te kunnen lezen. Soms wat verwarrend zo’n beschrijving voor de lezer. Zal allemaal correct zijn wat er staat, maar al rijdende is het als een puzzel.
Terug in Zwolle. Er is nog een lus van 200 te doen. Zon, zon, Ik ben blij met een stevig tegenwindje om niet oververhit te geraken.
Zwolle. Laatste stempel…Ben nog warm; op naar huis….Kom weer langs een tankstation.. Zou ik nog een pakje rookwaar kopen? Wees sterk, wees krachtig, doe het niet…..!’ “Ben maar een zwak mens”

Van hier… Naar daar… En weer terug.
Ook de 600 is binnen, wat moet ik nu gaan doen in de tijd tot P.B.P. op Roeifiets gebied…..?

Wat moet je vertellen van een rit van bijna 900 kilometers en twee en veertig uur ononderbroken op de Roeifiets? (brevet 600 +++, 28/29 mei 2011)
Van al die indrukken onderweg op gedaan…. Van de mooie gedachten die aan de haal met me gingen…… Van die bizarre hallucinaties door slaaptekort……. Van het naderen van de grens die ook mijn lichaam heeft……. Van solo rijden en alles op ‘eigen kracht’……. Van zon in het gezicht, wind door de haren en een verdwaald regendruppeltje……. Van het thuis komen na de allerlaatste haal……?
Van hier… Naar daar… En weer terug.

Rich

PARIJS-BREST-PARIJS
Voorbeschouwing 9-8-2011 door Rich Bruijn

De voorbereiding na de laatste behaalde brevet… Ik was meer met mijn scheepje aan het spelevaren dan roeien op de fiets. ‘Meer zeemijlen dan kilometers in de benen.’

Rit afronden: Dezelfde weg volgen die zo’n ruim 6000 fietsers gaan. Langs gebaande paden – met pijlen gemarkeerd – om zo een Parijs-Brest-Parijs veteraan te kunnen worden. Tja…. Ben ik zo eigenwijs om mijn eigen weg te blijven rijden of doe ik mee met de rest…..

Het aanbod van mijn echtgenote om mij naar Parijs te brengen sloeg ik resoluut van de hand; “Ik red me wel”. Na een langdurige wachtstand, mogen we nu gaan..: ‘De zwerver’ en zijn veel te mooie ‘lief.’ Wat spullen aan haar flanken hangend om onderweg te kunnen overleven. ‘We gaan op weg voor een nieuw avontuur!’

Het plan is eenvoudig: De weg ernaar toe, de rit en de weg terug ‘genietend’ roeiend afleggen. ‘Eigenlijk nog nooit zo’n simpel plan gehad in mijn leven.’

Wanneer ik weer boven water ben, zal ik verhaal doen van mijn belevenissen. Heb vertrouwen; “Komt goed.”

Voor negentig uur; nummer 6949