Derk is nog moe en heeft een beetje hoofdpijn. De etappe van vandaag is gelukkig niet zo zwaar. Iets van 150 kilometer over vlak terrein.

De pastastop is in het plaatsje Champmotteux, een volslagen ingedut dorpje onder de rook van Parijs, gelegen tussen oneindige korenvelden. De hoop op een kopje koffie op een terrasje is snel vervlogen, want er is niets van dien aard.

Als Derk om 15.55 binnen komt zetten heeft hij alweer 126 kilometer afgelegd. Het traject blijkt nu vrijwel vlak, slechts een licht glooiend landschap. Het gemiddelde is een keurige 29,3 km/uur en het maximum slechts 50 km/uur.

Net als gisteren rijden Rianne en Caroleen de volgauto. Zij zorgen ervoor dat ze klaar staan op kruispunten en onduidelijke verkeerssituaties om Derk de weg te wijzen. Helaas verdwalen ze nogal eens, maar gelukkig komt Derk dan meestal al gauw aanrijden om ze de weg te wijzen.

Het zonnetje brandt weer aardig en de temperatuur gaat weer een stuk boven de dertig graden. Derk vervolgt zijn koers noordwaarts, om na 165 kilometer neer te strijken op de camping van het plaatsje St. Cheron, niet ver meer van Parijs.

Morgen is het dan zo ver… Met de camper, de ambulance en Derk op zijn Thys 222 Roeifiets gaan we ons in de verkeerschaos van Parijs werpen…