Derk wordt om 10.36 uur gedropt aan de rand van Pau. De echte bergen hebben we nu achter ons gelaten, maar dat betekent niet dat het gedaan is met het klimmen. De omgeving is minder woest en overwegend agrarisch van karakter. De glooiende heuvels zijn dan weer bedekt met graan en vervolgens met bos.

In het dorpje St. Michel, zo’n 75 kilometer van Pau, de eerste stop. Na ruim twee weken weten we dat Derk niet gauw klaagt, dus als hij dat wel doet, dan moet er iets aan de hand zijn. Zijn rechterenkel, waarschijnlijk een pees, is erg gevoelig. Hij zegt er last van te hebben tijdens het fietsen. Tijdens een voorzichtige massage van de pijnlijke plek, vertrekt hij regelmatig zijn gezicht. Na wat experimenteren weten Kees en Caroleen een drukverband aan te leggen, waarmee Derk vervolgens zijn tocht vervolgt.

Derk slaagt er weer eens in om een verkeerd weggetje in te rijden met allerlei zware klimmetjes, zodat hij meteen kan testen of het drukverband zijn werk doet.

De verdere rit verloopt zonder veel bijzonderheden. Caroleen en ondergetekende volgen Derk op de voet en wijzen hem de weg. Na 191 kilometers is het tijd om te stoppen. We moeten nog helemaal naar het startpunt van morgen, Castelsarrasin, en dat ligt een flink stuk naar het noorden.

Bij het inladen van z’n fiets meldt Derk dat het verband weliswaar lijkt te helpen, maar dat hij toch nog steeds vrij veel last heeft van z’n voet. Hij heeft zelfs korte tijd met één been geroeid, terwijl hij zijn rechterbeen losgeklikt had. Het omhoog houden van zijn pijnlijke been is natuurlijk nooit lang vol te houden. Het idee rees dan ook bij hem om een constructie te maken waarin hij zijn pijnlijke voet te rusten kan leggen. En dan met één been en beide armen verder… Afijn, we weten nu in ieder geval dat we hier te maken hebben met iemand die niet snel zal opgeven.

Vandaag een al wat hoger gemiddelde dan in de bergen, 25,3 km/uur. Verder een maximum snelheid van 82 km/uur en 7,5 uur geroeid. Kalm dagje.