In verband met de verwachte hitte van vandaag (Zuid-Frankrijk tot 40 graden), besluit Derk in samenspraak met de rest van het team om vroeg te vertrekken. Derk, Frans en Wim zijn al om 4.30 op. Ze rijden met de auto naar de rand van Perpignan, waar Derk om 6.20 uur al start met de dagetappe.

Het landschap is volkomen anders dan we de laatste dagen hebben meegemaakt. De plantengroei en bomen zijn meer ingesteld op het hete en droge klimaat en de omgeving doet heel Spaans aan. Onderweg passeert Derk onder meer een fraaie kloof.

De eerste echte klim gaat vlot. Tijdens de afdaling gaat het echter behoorlijk mis: Derk rijdt zo’n 50 tot 55 km/u wanneer de experimentele achternaaf vastslaat en het achterwiel plotseling blokkeert. De roeifiets komt zowat haaks op de weg te staan, maar met meer geluk dan wijsheid weet Derk de machine weer min of meer recht op de weg te krijgen. Het achterwiel blokkeert nog steeds, waardoor de as losschiet uit de achtervork en het achterwiel een eigen traject zoekt. Nadat de achtervork een meterslang spoor in het asfalt heeft getrokken is de roeifiets eindelijk tot stilstand gekomen. Zonder een schrammetje komt Derk met de schrik vrij. Laten we niet te lang nadenken over wat het grove asfalt had kunnen aanrichten als de fiets toch op z’n kant was gegaan…

Het achterwiel wordt uit de berm gehaald en de schade opgenomen. Derk is vooral blij dat hij er zo goed afgekomen is. Nadien vertelt hij dat hij wel de neiging had om z’n mobieltje in het ravijn te gooien toen het ding wederom alle dienst weigerde. Terwijl een bui met zware windstoten losbarst voert Derk een noodreparatie uit. Bij het terugbuigen van een van de derailleurstangetjes breekt deze af. Niet zo best, want een reserve-exemplaar is er niet. Met de kreupele fiets roeit Derk naar het eerste rendez-vous.

Uw reporter was niet ter plekke toen dit alles plaatsvond en tijdens de pastamaaltijd te Quillan hoor ik alsnog het verhaal. Frans en Wim doen een poging om alles flink aan te dikken. Het door de achtervork getrokken spoor was minstens dertig meter lang en het achterwiel moest uit een diep ravijn gehaald worden. Uiteindelijk wint de waarheid het toch nog en die is al spectaculair genoeg.

De gebruikte achternaaf was een experimenteel exemplaar, dat gedurende de Rowingbiketour getest wordt. Hoe goed de rest van de fiets het ook moge doen, de achternaaf kan terug naar de tekentafel. Gisteren had Derk al te kennen gegeven dat de achternaaf niet helemaal naar zijn zin was afgesteld. Dat dit zoveel gevolgen zou krijgen had hij echter niet vermoed.

Na twee borden spaghetti Bolognese en een vrij lange rustpauze besluit Derk weer op weg te gaan. Of dat verstandig is valt nog te bezien, de temperatuur is enorm omhooggegaan en het is gewoon ontzettend heet. Ieder zinnig mens houdt nu siesta. Toch gaat hij weer door, op een andere fiets, de Thys 240. Deze heeft echter wel een 10% zwaarder verzet.

Uw verslaggever stapt in de VolgVolvo om samen met Wim het zwoegen van onze sportman te volgen. Frans en Kees gaan met de camper richting camping en kijken onderweg uit naar een smid die het gebroken stangetje kan lassen. Ondanks de omzwervingen en pogingen lukt dat uiteindelijk niet…

We onderscheppen Derk tijdens de beklimming van Col de Coudons. In de zinderende hitte zwoegt hij zich een weg omhoog. In de verte zien we wel wat donderkoppen ontstaan, maar die zakken keer op keer in elkaar. Dazen laten hun koe voor wat ie is en proberen eens hoe een Derk smaakt.

De omstandigheden lijken al met al niet ideaal, maar Derk zegt niet echt veel last te hebben van de hitte. Bovendien is de route weliswaar steil, maar de omgeving ook erg mooi. In de berm bloeit een veelheid aan bloemen, waaronder orchideeën en ondanks de warmte zien de bomen er frisgroen uit. In de verte doemen de eerste sneeuwbedekte pieken op en naarmate de Col nadert, wordt uit uitzicht al maar wijdser.

Na het overwinnen van de Col de Coudons raast Derk weer naar beneden en we zien hem niet meer terug voordat we het plaatsje Ax les Thermes binnenrijden. Aldaar gaan we op zoek naar een nieuwe voorraad flessenwater, terwijl Derk de laatste col van vandaag opzwoegt. Het duurt even voor we water gevonden hebben en als we Derk achternarijden treffen we hem lopend aan. Kabel gebroken. Het gesleur aan de kabel op de steile hellingen (deze col heeft hellingen van 10,5 procent) werd ‘m duidelijk teveel.

En dan uiteindelijk, om 19.20 uur, na consumptie van liters water en productie van ongeveer evenveel zweet arriveert Derk op de laatste berg, Ax Bonascre, een in de zomerperiode verlaten wintersportoord. Eindelijk kan hij in de VolgVolvo en gaan we naar een camping op het startpunt van morgen, Voix.

Dan nog iets dat ik pas vandaag hoorde. Frans heeft tijdens een van de vele fotografiestops op l’Alpe d’Huez diverse ampullen met het opschrift “Gum Abolen” aangetroffen in de wegberm. Ze lagen er zo te zien al een tijdje en de verleiding is groot om deze vondst in verband te brengen met een eerdere Tour de France…