Europees Kampioenschap Roeifietsen 15 en 16 september 2012 op Neeltje Jans
Verslag van Jos Hendriks

Zie ook: heel veel foto’s van Sander

Afgelopen weekend werd over de Oosterscheldekering en op werkeiland Neeltje Jans wederom het Europees Kampioenschap Roeifietsen gehouden. Roeifietsen heeft veel overeenkomsten met roeien op het water, maar het kan beter vergeleken worden met de ergometer uit de sportschool met wielen eronder zodat je over de weg kan rijden.
Voor de veertiende keer organiseerde ontwikkelaar en producent Derk Thijs van Rowingbike.com dit evenement. Naast deelnemers uit Nederland, Belgie en Duitsland waren er dit jaar ook rijders uit Tsjechië en Turkije aanwezig.
Kanshebbers waren natuurlijk zij die ook vorige edities al hoog eindigden. Enkelen van hen hebben een roeiachtergrond op hoog niveau. De deelnemers uit Tsjechië en Turkije zijn roei-internationals en ze zouden zomaar gevaarlijke outsiders kunnen zijn.
Op zaterdag vonden een criterium over 14 kilometer en een uursrace plaats.
Het criterium werd verreden over het werkeiland Neeltje Jans. Twee rondes van ongeveer zes kilometer elk dienden zo snel mogelijk afgelegd te worden waarbij stayeren toegestaan was. Dat stayeren was voor Menno van Blitterswijk, afkomstig van het Groningse G.S.R. Aegir, niet nodig. Zijn finish na ruim achttien minuten was bijna een minuut sneller dan de eerstvolgende rivaal, de Belg Vincent Bouquet. Menno heeft het EK in 2011 gewonnen en liet zien dat hij ook dit jaar in vorm is.
Dan de uursrace. Vanwege de immer aanwezige harde wind en het feit dat je niet samen rijden mag was dit een zwaar onderdeel voor vele rijders. Met kleine tussenpozen vertrokken de rijders voor hun rondjes om de dijk. Menno liet zien wedstrijdinzicht te hebben. Hij vertrok als laatste en haalde vast en zeker iedereen in. Wetende dat hij daarmee de wedstrijd zou winnen kon hij temperen en zo krachten sparen voor de andere wedstrijden.
Voor zondag stonden de tachtig kilometer en de sprint op het programma.
De lange afstand begon vanaf overnachtingsplaats ‘De Banjaard’, liep dan over de Oosterscheldekering naar Neeltje Jans, de Brouwersdam en dan terug. Het mooie van deze route is dat hij de kustlijn volgt over mooie ruime fietspaden en dijken. Het nadeel is dat de terugweg bijna altijd met heftige wind tegen is. En als je er dan al veertig kilometer op hoge snelheid op hebt zitten is dat geen pretje. Maar er wordt serieus gereden, dus geen tijd om te kijken naar de mooie schuimkoppen op de golven.
Bij de start vertrokken de kopmannen met een tempo dat deed denken aan een sprint. Niemand wilde zijn directe concurrent laten lopen, en dus jutten de deelnemers elkaar op alsmaar harder te gaan. Al vlak na de start werden groepjes gevormd. Concurrenten vonden elkaar om bij andere concurrenten weg te rijden. Voor de wind ging het soms tegen de vijftig kilometer per uur. Kop over kop rijden en wind mee deden veel, adrenaline deed de rest. Tegen de wind in werd het lastiger en door het plaatsen van tussensprints werd de kopgroep uitgedund. De kopgroep van vier man zette twee andere kanshebbers voor de eindzege op achterstand. Bij het finale rondje om Neeltje Jans werd nog een eindsprint aangetrokken waarbij de een voordeel gokte te hebben bij wind mee en de ander juist zijn winst zocht in het stuk met wind tegen. Met veel overmacht verpletterde Menno wederom de rest van het veld.
De afsluitende sprint werd verreden over tweehonderd meter met vliegende start. Via een knock-out systeem kwamen de allersterksten tegen elkaar uit waarbij de winnende tijd resulteerde in een snelheid van 48,9 km/u gemiddeld. De jonge Menno en Martijn Rempt vergden het uiterste van hunzelf en hun materiaal. Wederom was Menno winnaar geworden. En als winnaar van de vier verreden onderdelen was het duidelijk dat het EK van dit jaar door hem gedomineerd werd. De concurrentie heeft al verzekerd dat ze volgend jaar beter beslagen ten ijs zullen komen.
Naast de wedstrijden was er ook ruimte voor de recreanten. Zij reden op zaterdag een rondje om het Oosterschelde. Op zondag reden zij hetzelfde parcours als de wedstrijdrijders, maar dan in een rustiger tempo.
Hoewel Derk Thijs dit jaar niet als wedstrijdrijder deel kon nemen kan hij toch terugkijken op een geslaagd evenement. Gezelligheid en vooral sportieve prestaties gingen hand in hand. Volgend jaar zal de jubileumversie weer op de Zeeuwse dijken verreden worden.