15 augustus 2007 – Zenuwen voor PBP?

Nee, daar doe ik niet aan. Een beetje kerel kan dat stukje van 1200 km makkelijk in een redelijke tijd uitfietsen zonder al te veel problemen. Hoogstens een lekke band onderweg zou wat roet in het eten kunnen gooien. Ik slaap ’s nachts goed, mijn fiets is bijna klaar, en op mijn werk ben ik ook helemaal aanwezig, zowel geestelijk als lichamelijk…
Natuurlijk is het zo dat als ik ’s nachts een keertje wakker wordt, ik wel eens aan PBP denk. En op mijn werk, als er even niets te doen is, of als we weer eens een (illegale) koffiepauze hebben, denk ik ook wel eens aan PBP. Verder is er thuis ook nog van alles te doen, maar daar kom ik eigenlijk niet aan toe, want als ik niet slaap of werk, denk is wel eens aan PBP.
Er moet nog wel wat remmetjes vernieuwd worden, nieuwe bandjes omgelegd worden, kabels en elastieken vernieuwd worden. Ook voor de zekerheid maar een bevestiging maken voor een vlaggetje. Ze zeggen dan wel dat het alleen maar aanbevolen wordt, maar ik vertrouw die Franzosen niet, zeker niet nadat ik de inschrijvingspapieren heb bekeken.
Ik heb ook alleen nog maar voor de zekerheid mijn ligstoel vervangen, omdat in de oude wat scheurtjes waren gekomen na een paar valpartijen.
Verder is het zo dat het zijspan klaar staat, dus daar hoef ik me ook geen zorgen over te maken.
Ik heb goed getraind. De diverse brevetten zijn over het algemeen goed verlopen en ik heb ze allemaal ruim binnen de maximale tijd gehaald.

Dus waarom zou ik me zenuwachtig maken voor PBP???

Misschien morgen toch maar nog maar even bij de huisarts langs gaan, want ik heb de laatste twee weken wel een raar gevoel in m’n maag, terwijl ik toch geen vreemde dingen heb gegeten.
En misschien moet ik maar eens om een slaappilletje vragen, want als ik eens wakker wordt ’s nachts duurt het steeds langer voor ik weer in slaap val. En die jongens op m’n werk moeten ook eens ophouden met dat gezeur dat ik zo zit te dromen en afwezig voor me uit zit te staren. Het zijn allemaal van die gekke dingen zo vlak voor PBP, waar ik eigenlijk niet op zit te wachten.
Maar ja, van de zenuwen kan het niet komen, want daar heb ik helemaal geen last van!!!

G roets, Bartel
Eerste brevet PBP

Hallo Bikkels,

Gisteren het eerste brevet voor PBP gehaald in Delft. Op veler verzoek een verslag.

’s Morgens om 7.15 uur als een van de laatste vertrokken. Temperatuur was te doen (ik zit liever op Kreta), droog weer maar erg veel wind. Om 7.30 was ik de weg al kwijt!! Hoogste tijd om raad te vragen aan een vroege honduitlater, maar daar werd ik ook niet wijzer van.

Frustratie alom dus, adrenaline spuit door je lijf. Na een kwartier rijden al verdwaald! De routebeschrijving was een aaneensluiting van zinloze aanwijzingen, waardoor ik al heel snel de draad kwijt was. Later zou blijken dat een aantal kilometerstanden helemaal niet klopten (afstanden van 500m bleken kilometers te zijn etc) en dat er borden aangeven werden die er niet waren. Verder wordt er bijna alleen maar gewerkt met richting aangeven. Verdere gegevens, zoals straatnamen, waren een zeldzaamheid.
Ik heb zelf een aantal malen een route van 2400 km naar Italie uitgezet en had daar maar 16 A4-tjes met 1 kolom en een grote regelafstand.
In Delft werd de 200 km op 2 A4-tjes beschreven, twee kolommen per blad, met een regelafstand 1. Een keer door een hobbel en je zat 5 regels verder te kijken.
Maar genoeg gezeverd!

Gelukkig bleek ik toch vlak bij de route te zitten want ik zag iemand aankomen die ook op een deelnemer leek. Hij bleek in Scheveningen te wonen en was daardoor bekend in de buurt. Het eerste stuk van de route had hij in zijn hoofd zitten. Dus dat was wel makkelijk. Tenminste de route, het roetsen zelf was erg zwaar de eerste 30 km. Westenwind vol op kop, met schuimkoppen op het water van de Nieuwe Waterweg, dus windkracht hoeveel? Het ging hier maar een paar kilometer harder dan 20 in het uur.
Zijn route naar Hoek van Holland kwam uiteindelijk wel overeen met de aanwijzingen, maar ik kon de route nauwelijks volgen aan de hand van de aanwijzingen. Vlak voor Hoek van Holland (na ca. 28 km) de eerste geheime controlepost.
Na Hoek van Holland werd het allemaal wat makkelijker omdat het door de duinen naar Bloemendaal aan Zee ging. Lekker windje schuin van achter, zonnetje erbij, geen wolk te bekennen. Vanaf Katwijk kom ik dan eindelijk weer op bekend terrein, en worden de aanwijzingen een beetje beter leesbaar. Maar dan ook alleen omdat ik bekend ben met de omgeving. Van Bloemendaal aan Zee via het kopje van Bloemendaal naar Spaarndam waar de eerste controlepost was. Binnen waren bijna alle rijders (50 totaal) al aan de koffie.

Vlug stempelen, boegspriet opnieuw invetten (zwart geworden door het ritje door de duinen), ondertussen boterhammetje eten en gauw weer verder. Ik bedoel maar, na 100 km al uitgebreid gaan zitten rusten!! Hierna moet ik er nog 1100, dus een beetje opschieten graag. En het is natuurlijk ook wel leuk als je als laatste vertrekt en als eerste aankomt. Maar dan moet je wel met de wind rekenen. Vanaf het controlepunt nog eventjes wind mee, en daarna tot het eindpunt eigenlijk alleen maar wind tegen. En wat voor wind. Soms leek het wel of ik geparkeerd stond.
Na 25 km kwam een groep uit het cafe me achterop rijden. Die reden elkaar lekker uit de wind en hadden er goed de gang in. Ik heb er een paar kilometer achter gehangen, maar 3-4 man dik over een fietspad met tegenliggers…? Daar wordt ik altijd een beetje bang van. Op die manier in een groep rijden wil ik niet, dus ik liet me wat afzakken en volgde op eigen kracht. Maar ja, wel wat langzamer.
Op een gegeven moment zie ik ze vlak voor Leiden/Leiderdorp linksaf gaan (klopte volgens de routebeschrijving) en toen was ik dus alleen. En meteen ook weer de weg kwijt. Hier bleek de routebeschrijving al een paar jaar oud te zijn, want waar ik linksaf moest stond nu een woonwijk. Dus, een vrije interpretatie van de route, met als gevolg dat ik een uurlang door Leiden heen en weer heb gereden om de route weer op te pikken. Steeds maar weer terugrijden naar de laatst bekende plek en vandaar uit weer nieuwe richtingen inslaan, op zoek naar een watertoren/bordjes Leidschendam. De weg vragen hielp niet, niemand wist van een watertoren af. Achteraf bleek die wel te bestaan, zo’n 3 km verder van het punt waar ik de weg kwijt raakte.
Na de zoveelste keer terugrijden zag ik nog twee achterblijvers, en samen zijn we toen de laatste mogelijke richting die ik zag maar ingeslagen. Uiteindelijk toch bij de watertoren terechtgekomen, en dan kun je de route weer oppakken. Dat bleek toen weer een bekend stuk te zijn. Vanaf Leiden met deze twee mannen min of meer opgereden tot het einde van de rit.
Na een korte stop van mij om een Bounty-reep te pakken vlug weer achter die twee aan die kort daarop verkeerd reden bij een afslag die niet op de route beschrijving stond. Gelukkig waren ze nog binnen roepafstand. Het laatste stuk verliep wonder boven wonder zonder veel problemen.

Wel klopten diverse km-aanduidingen niet, maar omdat we alleen maar een kanaal moesten volgen gaf dat weinig problemen.

Al met al een enerverend ritje. Ik heb er in totaal 10 uur over gedaan. Daarbij inbegrepen ca. 100 km harde wind tegen, “alle rust”, route bestuderen, verkeerd rijden, 1 uur (!!) door Leiden dwalen, en het laatste stuk oprijden met die twee anderen wat niet zo snel ging.
Vorige week maandag had ik de Fortenroute (ca 190 km) nog in 7 uur gereden, onder vergelijkbare omstandigheden, maar met wat minder wind.

Wat heb ik geleerd?
Probeer de route vooraf in je bezit te krijgen, en probeer die route op een kaart uit te zetten. En zorg dat je die kaart tijdens het brevetrijden ook bij je hebt. Een kaart is makkelijk als je de weg kwijt bent.
Voor het eerst water met Isostar gebruikt. Hoewel ik onderweg maar twee boterhammen en twee bounty repen heb gegeten, en maar 3/4 liter water isostar en 1 liter gewoon water bij had heb ik het idee dat die Isostar mij wel goed gedaan heeft. Door de stress op sommige punten vergat ik gewoon meer te eten, want ik had veel meer bij. Verder wat meer water/Isostar meenemen, maar ik had helaas geen bidons meer in huis. Achteraf klopt dat wel, want er ligt er eentje ergens op Kreta, eentje was een keer uit de bidonhouder gevallen en lek geschuurd en een derde was versleten, dus weggegooid.
En wat er op mijn stuur moet komen is een route rol, want los in hand en steeds maar wegstoppen is ook geen doen.
Dat was het wel zo een beetje, misschien kunnen jullie er wat mee. Als je in Delft gaat rijden houdt dan rekening met een routebeschrijving die maar zozo is!

G roets, Bartel