Harry Lieben

De eerste indrukken van m’n gloednieuwe 222CVT: Derk Thys lijkt vrijwel alle nadelen van kabelaandrijving overwonnen te hebben met deze prachtmachine! Ik kan mooi vergelijken met de 222, daar heb ik eerst 10 maanden op geroetst. De CVT is fors duurder maar is ook een forse verbetering t.o.v de 222. Ten eerste de stillere en gemakkelijker aandrijving. De kabel kraakt niet meer bij schakelen, wat nog weleens gebeurde bij de 222. De grotere lagers en de vlakke bovenkant van de bredere boegspriet, dragen ook bij aan een stillere werking. Het schakelen gaat zelfs na nog maar 10 km ermee gereden te hebben heel snel en al redelijk trefzeker. Er is zelfs bij stilstand terug te schakelen bij een onverwachte stop! Het is een supersysteem om de kabelaandrijving te schakelen. Het schakelen bij de 222 kostte me heel wat meer tijd om onder de knie te krijgen en ging zelfs dan niet altijd even soepel.
De RR naaf maakt het roetsen nóg soepeler. De kleine schokjes die ik bij de 222 ervoer bij het begin van de slag zijn verleden tijd. Een heel goedkope, maar in mijn ogen ook heel effectieve aanpassing is de knik in het stuur, ik kan nu beter helemaal terugkomen in het stoeltje achter in de haal en dat geeft aerodynamisch voordeel. De bout die dienst deed als draaipunt en zo af en toe even aangedraaid moest worden, op straffe van onverwachte stuurbewegingen, is vervangen door lagers: subliem.

Al met al is het roetsen met de CVT flink relaxter en lijkt hij meer geschikt om ook eens lange afstanden mee te proberen. Nog wat negatiefs te melden? Ja toch wel; ik had verzuimd om voor de maiden trip het zitschuim bij te schuren op drukpunten. Dat werd al na een paar km bestraft met pijn in de rug. Het kostte me een 20 minuten schuren(met de bandschuurmachine anders schiet het niet op), liggen en steeds weer schuren aan de achterkant van het zitschuim tot ik niks meer voelde. Nog even roetsen, geen pijn meer. Later meer over mijn ervaringen.

[fb_button]